مجله توسعه و آموزش پزشکی

  مقدمه: منتورینگ، به عنوان یک استراتژی نقش مهمی در توسعه حرفه‌ای دانشجویان پرستاری دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر شیوه آموزشی مولتی منتورینگ بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری صورت گرفت.

  روش ‌بررسی: در این مطالعه مداخله ‌ ای کلیه دانشجویان ترم 8 پرستاری دانشکده پرستاری خرم‌ آباد در دو ترم متوالی به‌صورت سرشماری انتخاب و به روش تصادفی ساده در گروه منتورشیپ و گروه روتین قرار گرفتند. نمونه‌های گروه منتورشیپ با همکاری دو منتور، کارآموزی در عرصه خود و نمونه­های گروه کنترل به روش روتین و با حضور تمام وقت مربی دوره را به پایان رساندند. صلاحیت بالینی دانشجویان قبل و پس از 10 هفته از طریق پرسشنامه 6 بعدی صلاحیت بالینی تعیین و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

  نتایج: نتایج آزمون تی زوجی قبل و بعد از مداخله در گروه منتورشیپ تفاوت معنی‌داری از نظر زیر مقیاس نمره آموزش و همکاری، و نمره کل صلاحیت بالینی نشان داد (05 / 0 > p ) . درحالیکه در گروه روتین قبل و بعد از مداخله از نظر نمره کل صلاحیت بالینی و زیر مقیاس های آن تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05 / 0 < p ). همچنین بعد از مداخله، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از نظر میانگین نمرات زیر مقیاس‌های برنامه‌ریزی و ارزشیابی مراقبت پرستاری، ارتباط بین فردی و نمره کل صلاحیت بالینی وجود داشت (05 / 0 > p ).

  نتیجه‌گیری : یافته‌های این مطالعه نشان داد بکارگیری شیوه آموزشی مولتی منتورینگ منجر به ارتقاء صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری و افزایش رضایتمندی آنها از دوره آموزشی می‌شود.