مجله توسعه و آموزش پزشکی

مقدمه: ارزیابی مبنایی برای تغییر، تبدیل و بهبود می‌باشد و بستری در جهت بالا بردن سطح کیفی فرآیند تدریس و یادگیری به شمار می‌رود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی نحوه ارزیابی تکوینی دستیاران تخصصی داخلی و جراحی و مقایسه آنها با هم می‌باشد. روش‌بررسی: مطالعه حاضر مقطعی- پیمایشی و از نوع ارزیابی می‌باشد. با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، هفت دانشگاه انتخاب شده و با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی ساده 98 دستیار وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. پایایی پرسشنامه با استفاده از الفای کرونباخ 82/0 بدست آمد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS/16 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: از دیدگاه دستیاران داخلی، در حیطه‌های شش‌گانه ارزیابی تکوینی، حضور فیزیکی دستیاران در کشیکها، حضور بهموقع بر بالین بیمار تحلیل بالینی به ترتیب بیشترین موارد مورد ارزیابی بودند، همچنین، از دیدگاه دستیاران جراحی حضور فیزیکی دستیاران در کشیک‌ها، حضور بهموقع بر بالین بیمار و آموزش به دستیاران سال پایین بهترتیب بیشترین موارد مورد ارزیابی بودند. در ارزیابی مورد حضور بهموقع بر بالین بیمار و حیطه مراقبت از بیمار تفاوت معنی‌داری میان دستیاران داخلی و جراحی وجود داشت. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌گردد مسئولین مربوطه در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی به ارزیابی تکوینی بیشتر بها دهند و جهت بهبود شرایط برنامه‌ریزی و تلاش نمایند و به ارزیابی آیتم‌های مانند حضور فیزیکی دستیاران بسنده نکنند و رعایت حفظ اسرار بیمار، تعهدات اخلاقی آنها و تحلیل بالینی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند.