مجله توسعه و آموزش پزشکی

مقدمه: پیشرفت تحصیلی یکی از مهم¬ترین معیارهایی است که در بررسی توانایی دانشجویان برای اتمام تحصیلات دانشگاهی و رسیدن به مرحله فارغ التحصیلی نقش قابل توجهی را ایفا می¬کند. در این بین، از جمله عوامل مؤثر در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان، نگرش آنها به یادگیری الکترونیکی و خودتنظیمی می¬باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط نگرش به یادگیری الکترونیک و خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع پیمایشی سال  1395-1396 است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بابل به تعداد 3400 نفر می¬باشند. حجم نمونه، شامل 321  نفرکه با شیوه نمونه¬گیری طبقه¬ای تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع¬آوری داده¬ها پرسشنامه یادگیری الکترونیکی والتونن و همکاران(2009) و پرسشنامه خودتنظیمی برنارد و همکاران (2009)؛ استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارPLS و SPSS استفاده شده است.
نتایج: نتایج مدل معادلات ساختاری بر اساس رویکرد حداقل مربعات جزیی نشان داد که نگرش به یادگیری الکترونیکی بر خود تنظیمی و پیشرفت تحصیلی و همچنین خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی تأثیر معناداری داشت. در خصوص بررسی متغیرهای تحقیق با توجه به سال ورودی نیز میان دانشجویان در نگرش و خود تنظیمی اختلاف معناداری وجود داشت. بطوری¬که دانشجویان سال چهارمی و بالاتر نسبت به سایر دانشجویان نمرات بالاتری را کسب نمودند.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، نگرش به یادگیری الکترونیکی و خود تنظیمی تأثیر مثبت و معناداری بر پیشرفت تحصیلی دارند. بنابراین نگرش مثبت دانشجویان نسبت به یادگیری الکترونیکی به آنها کمک خواهد کرد تا فنون خودتنظیمی بیشتری را در یادگیری به کار گیرند و در نهایت پیشرفت و موفقیت بیشتری را به¬دست آورند.