مجله توسعه و آموزش پزشکی

مقدمه: خلاقیت مؤلفه اساسی عملکرد پرستاری است. نارسایی در ترغیب پرستاران به خلاقیت می­تواند از توسعه نوآوری در دانش و عملکرد آنان ممانعت کند؛ لذا کشف روش‌های توسعه آن در آموزش پرستاری اهمیت دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان خلاقیت در دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1394 انجام شد.

روش بررسی: مطالعه حاضر به روش توصیفی- مقطعی از طریق نمونه­گیری آسان روی کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری (172 نفر) و کارشناسی ارشد مراقبت‌های ویژه (42 نفر) انجام شد. آزمون خلاقیت عابدی مشتمل بر 60 سؤال در 4 زیر مقیاس سیالی، بسط، ابتکار، انعطاف­پذیری توسط دانشجویان تکمیل شد. ثبات درونی آزمون خلاقیت با آلفای کرونباخ ارزیابی گردید (83/0=r). داده­ها با نرم­افزار آماری SPSS تحلیل شد.

نتایج: نتایج نشان داد 5/64%(138 نفر) آنان دختر و 5/35% (76 نفر) پسر بودند. میانگین نمره خلاقیت در دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد به ترتیب 52/13±93/129 و 19/12±00/135 بود. آزمون تی­ مستقل تفاوت معناداری را بین نمره کل خلاقیت دو گروه نشان داد (05/0p<)؛ همان آزمون تفاوت معنادار در زیر مقیاس انعطاف­پذیری همراه با میانگین نمره بالاتر در دانشجویان کارشناسی ارشد نشان داد (05/0p<).

نتیجه‌گیری: ازآنجاکه تفکر خلاق، تعامل شبیه­سازی­شده با محیط است برای کم کردن فاصله از سطح مطلوب خلاقیت در دانشگاه­ها باید محیط­های آموزشی حمایت­کننده­ای را خلق نمود. پیشنهاد می­گردد اساتید از فنون ویژه بالا بردن سطح آفرینندگی دانشجویان مانند بارش مغزی، مهارت‌های پژوهشی، یادگیری اکتشافی، شیوه مطالعه آفریننده و... استفاده کنند.