مقدمه: آموزش و یادگیری مبتنی بر تیم (Team Based Learning) ، نوعی از روش یادگیری مشارکتی است که هدف آن ایجاد یک محیط یادگیری فعال است. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر یادگیری مبتنی بر تیم (TBL) بر تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه، یک مطالعه نیمه تجربی (مداخلهای از نوع قبل و بعد) بوده که در آن به بررسی میزان تاثیر روش آموزشی یادگیری مبتنی برتیم بر تفکر انتقادی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته پرستاری در درس علوم تغذیه پرداخته و اثر آن با تاثیر روش سخنرانی بر میزان تفکر انتقادی مقایسه شده است. جمعیت مورد مطالعه دانشجویان پرستاری ورودی93-1392(مهروبهمنماه) دانشگاه علوم پزشکی ایران میباشد. که با روش نمونهگیری تصادفی ساده به دو گروه مداخله و شاهد تخصیص داده شدند. تفکر انتقادی با استفاده از پرسشنامه تفکر انتقادی واتسون-گلیزر (1) در دو گروه به صورت قبل و بعد از مداخله ، 40 نفر گروه مداخله و40 نفر گروه شاهد بررسی شد. میزان آموختههای دانشجویان در درس علوم تغذیه با استفاده از یک پرسشنامه آزمون چندگزینهای و پاسخ کوتاه) برگرفته از ترجمه کتاب Nutrition Essentials for Nursing Practice ) اندازهگیری شد. دادههای حاصل از پرسشنامهها با آزمونهای آماری T مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، مجذور تی، Signed Ranks،Paired Samples T Test ارزیابی و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
نتایج: محدوده سنی نمونهها 36-19 سال بامیانگین سنی 74/21، میانگین معدل 22/16 و همچنین 56% را زنان و 44% نمونه را مردان تشکیل داده اند.آموزش به شیوه سخنرانی اثر معنیداری بر تفکر انتقادی و نیز هر یک از ابعاد آن در پایان مطالعه نداشت. این در حالی بود که که استفاده از آموزش به روشTBL ، سبب افزایش معنیدار میانگین نمرات تفکر انتقادی و ابعاد آن پس از آزمون در گروه مداخله نسبت به پیشآزمون شده است. TBL منجر به بهبود تفکر انتقادی، استنباط، شناسایی مفروضات، استنتاج، تعبیر، تفسیر
و ارزشیابی استدلال منطقی گشته بود. همچنین اختلاف بین دو شیوه آموزشی از نظر اثرگذاری بر تفکر انتقادی و زیر ابعاد آن از نظر آماری معنیدار بود.
نتیجهگیری: مشخص شد که شیوه آموزشی یادگیری مبتنی برتیم در مقایسه با آموزش به روش سنتی (سخنرانی) دارای اثر ارتقاء معنیدار بر تفکر انتقادی دانشجویان میباشد. که این موضوع میتواند موجب باز خورد مثبت از جانب مدرس و دانشجوگردد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |