سابقه و اهداف: مشاوره و راهنمایی ناکافی، در دستیابی دانشجویان به اهداف آموزشی و حرفهای ایجاد اختلال نموده و بدین صورت ممکن است آنها از منابع مناسب جهت رفع نیازهای آموزشی خود استفاده ننمایند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان رضایت مندی دانشجویان از عملکرد اساتید مشاور قبل و پس از اجرای طرح استاد مشاور انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی که جامعه آن را کلیه دانشجویان رشتههای مختلف در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد تشکیل دادند، در دو مرحله در نیمسال اول 91-90 و نیمسال اول 92-91 انجام شد. تعداد نمونه 244 نفر و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامهای خود ساخته مشتمل بر دو بخش اطلاعات فردی و تحصیلی دانشجویان و 10 سؤال چند گزینهای در مقیاس لیکرت جهت سنجش میزان رضایت آنها از عملکرد استاد مشاور بود. دادهها با نرم افزار SPSS و آزمون هایتی زوج، کا- اسکوئر و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: "فراهم بودن امکان دسترسی به استاد مشاور" تنها موردی از موارد ده گانه رضایت مندی دانشجویان بود که تفاوت معنی داری را قبل و پس از اجرای طرح در دانشجویان دانشکده پرستاری نشان داد (01/0=P) در حالی که در سایر موارد تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
نتیجهگیری: به نظر میرسد که اجرای طرح استاد مشاور
نتوانسته است جایگاه رضایت بخشی را برای دانشجویان فراهم کند. نظارت کافی دانشگاه بر اجرای صحیح فرآیند طرح، حمایت از
اساتید مشاور و تقویت جایگاه آنان میتواند به بهبود این فرآیند کمک نماید.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |