مجله توسعه و آموزش پزشکی

سابقه و اهداف : محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی از مهم‌ترین عوامل درون دانشگاهی تأثیرگذار بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان می‌باشند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.

روش‌بررسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشکده‌های پرستاری و مامایی، داروسازی، دندانپزشکی و پزشکی بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی نمونه‌ای به حجم 185 نفر انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه­های محیط آموزشی- پژوهشی دانشگاه، عوامل اجتماعیدانشگاه و خودکارآمدی پژوهشی بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر شاخص­های آمار توصیفی از روش‌های آمار استنباطی نیز استفاده شد .

یافته‌ها: بر اساس یافته‌ها بین محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه و مؤلفه‌های آنان با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد (01/0 > P ). خودکارآمدی پژوهشی از طریق محیط آموزشی - پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه و مؤل فه‌های آن‌ها قابل پیش بینی بود. نتایج آزمون t تک نمونه‌ای نیز نشان داد که وضعیت خودکارآمدی پژوهشی در حد مطلوبی نمی­باشد. همچنین از لحاظ کل مقیاس خودکارآمدی پژوهشی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (54/0 = P ، 60/0- =₍₁₈₁₎ t ).اما نتایج آزمون مانووا نشان دادند که بین دانشجویان دختر و پسر از لحاظ مؤلفه‌های خودکارآمدی پژوهشی فقط در خرده مؤلفه خودکارآمدی در مهارت‌ها تفاوت معنی‌داری وجود دارد (000/0 = P ، 80/14 = _(181،1) F ) .

نتیجه‌گیری: وضعیت خودکارآمدی پژوهشی در حد مطلوبی نمی‌باشد، اما با توجه به نتایج این پژوهش محیط آموزشی – پژوهشی و عوامل اجتماعی مطلوب می­توانند باعث ارتقاء خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان گردند.