مقدمه: استفاده از روش یادگیری مبتنی بر مورد دانشجویان را با تجارب متنوعی در کلاس درس از جمله حل مسئله، ساخت دانش با یکدیگر، ارتباط و مشارکت گروهی آماده میکند. چالشی که در این زمینه در کشور ما احساس می‌شود آگاهی کم و ناکافی اعضای هیئت علمی و افراد درگیر در آموزش علوم پزشکی، از مدل‌ها و اثربخشی آن برای استفاده مناسب و گسترده از این روش فعال یادگیری است. هدف این مقاله، مروری بر شواهد مرتبط با مدل‌ها، کاربردها، اثربخشی و چالش‌های روش تدریس مبتنی بر مورد است.
روش بررسی: مقاله حاضر یک مطالعه مروری است که از طریق جستجوی غیر نظاممند در بازه زمانی ۲۰۰۵ تا اکتبر ۲۰۱۵ با کلیدواژه‌های case based learning, case based teaching, case method teaching, case based discussion در پایگاه‌ها و مجلات الکترونیکی Google Scholar, Pub Med, ERIC, Willy, ProQuest, Medical Education Online انجام شد.
نتایج: در جستجوی منابع ۸۰ مقاله و دو پایان‌نامه یافت شد. پس از حذف مقالات تکراری از نتایج بازیابی شده،۶۴ مقاله مورد بررسی و دسته‌بندی قرار گرفت؛ درنهایت نتایج ۲۰ مقاله مرتبط با موضوع پژوهش، وارد مطالعه شد. تعریف یادگیری مبتنی بر مورد به‌عنوان روشی برای نزدیک کردن محیط آموزشی به محیط واقعی یادگیری، مدل‌های یادگیری مبتنی بر مورد و کاربرد هرکدام بر اساس تحلیل محیط آموزشی، اصول طراحی سناریو و نتایج مطالعات در مورد اثربخشی این روش در آموزش پزشکی، مورد توجه قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: اگرچه در مورد تعریف یادگیری مبتنی بر مورد توافق نظر وجود ندارد، اگر به اصول زیربنایی آن مانند توجه به کیفیت سناریوهای طراحی شده و انتخاب نوع مدل بر اساس سطح مخاطبان توجه شود، این روش می‌تواند تجربه یادگیری مثبتی برای دانشجویان فراهم سازد.
