مقدمه: در استفاده از آموزش¬های الکترونیکی در دانشگاه¬های علوم پزشکی، کیفیت محتوای الکترونیکی و یادگیری آن¬ها موضوع مهمی به شمار می آید. هدف از انجام این پژوهش بررسی وضعیت اثربخشی کیفیت محتوای آموزش الکترونیکی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.
روش بررسی: روش مطالعه توصیفی-پیمایشی، و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۹۵-۱۳۹۴ به تعداد ۵۵ نفر بود. باتوجه به محدود بودن جامعه پژوهش، از نمونه گیری به روش سرشماری استفاده شد. ابزار جمع آوری داده¬ها پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت تعیین اعتبار ابزار از روایی محتوایی، و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ برای مؤلفه¬های آن به ترتیب برابر ۷۳/۰، ۷۰/۰، ۸۵/۰، ۷۰/۰، ۷۲/۰ و ۶۵/۰ بود. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تی تک نمونه¬ای) استفاده گردید.
نتایج: در مؤلفه «اهمیت»، میانگین نمونه مورد نظر از میانگین فرضی با توجه به نقطه برش ۸۰ درصدی به طور معناداری بیشتر می¬باشد(۰۹/۵=(۵۴)t). اما در مؤلفه¬های دیگر، مانند مؤلفه «علاقه یادگیرنده» (۸۹/۳- =(۵۴)t)، مؤلفه «سودمندی» (۵۴/۳- =(۵۴)t)، مؤلفه «قابلیت یادگیری» (۰۱/۱۵- =(۵۴)t)، و در نهایت مؤلفه «انعطاف پذیری» (۴۸/۲- =(۵۴)t)، چون میانگین آنها از نمونه مورد نظر میانگین فرضی کمتر می¬باشد و معنادار نبودند.
نتیجه‌گیری: از میان مؤلفه¬های کیفیت محتوایی آموزش الکترونیکی، مؤلفه های «علاقه فراگیرنده»، «سودمندی»، «قابلیت یادگیری» و «انعطاف¬پذیری» وضعیت مطلوبی نداشتند، و فقط مؤلفه «اهمیت» دارای شرایط مطلوبی بود.
