سحر گلابی، زهرا شیخی، احلام آل منیع، دکتر مهشید نقاش پور،
دوره ۱۷، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: درک آمادگی کاربران در موفقیت هر برنامه آموزش الکترونیکی مهم است. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی آمادگی یادگیری الکترونیک دانشجویان، اعضای هیئت علمی و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی آبادان بود.
روش بررسی: این مطالعۀ مقطعی - تحلیلی روی ۱۸۷ نفر از دانشگاهیان انجام شد. برای ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیک از پرسشنامهThe Academics’ E-Readiness Questionnaire (ARQ) استفاده شد.
نتایج: نتایج آزمون Kruskal-Wallis نشان داد که تفاوت آماری معنی‌داری در میانگین رتبۀ حیطۀ مهارت کار با کامپیوتر بین دانشجویان (۲/۵± ۵/۸۲) با اعضای هیأت علمی (۲/۴ ± ۱/۱۴۰) و کارکنان (۹/۳ ± ۱/۱۴۲) وجود دارد، به طوری که میانگین نمره اعضای هیأت علمی و کارکنان به طور معنی‌داری بالاتر از دانشجویان بود (۰۰۱/۰ ≥ P). نتایج آزمونBivariate analysis نشان داد که در دانشجویان، تعداد کارگاهها و سمینارهای با موضوع آموزش الکترونیکی برگزار شده، ارتباط مثبت معنی‌داری با میزان مهارت کار با کامپیوتر (۰۰۱/۰≥P ، ۳۴۳/۰ r=) دارد. همچنین یک ارتباط مثبت معنیدار بین آگاهی با نگرش نسبت به یادگیری الکترونیکی (۰۰۱/۰≥P ,۱۷۲/۰r=) در دانشجویان مشاهده شد. در بین اعضای هیات علمی، ارتباط منفی معنی‌داری بین سابقه کار با نگرش نسبت به آموزش الکترونیکی مشاهده شد (۳۹/۰-r=، ۰۴/۰ =P).
نتیجه‌گیری: یادگیری الکترونیکی می‌تواند با توجه روزافزون به نیازهای آموزشی، راه اندازی بسترهای موجود، ایجاد زیرساختها و امکانات مورد نیاز، بالا بردن دانش و نگرش کارکنان، استادان و دانشجویان و کاهش مقاومت اعضای هیات علمی با سابقه برای تغییر، گسترش یابد.
