مقدمه: بی نظمی یا به عبارتی بهتر تاخیر یک تا دو هفته ای در آغاز هر نیمسال تحصیلی بواسطه عدم حضور دانشجویان یا اساتید در کلاس ها، یکی از معضلات بسیار متداول در اکثر دانشگاههای ایران است. این پژوهش با هدف بررسی علل بی نظمی در شروع نیمسال تحصیلی از دیدگاه کارشناسان آموزشی چند مرکز دانشگاهی انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه بصورت مقطعی در نیمسال اول تحصیلی ۹۵-۹۴ در سه دانشگاه علوم پزشکی بابل، شهید بهشتی و ایران، در میان کارشناسان آموزشی چهار دانشکده پزشکی، دندانپزشکی، پیراپزشکی و بهداشت انجام پذیرفت. جهت جمع آوری داده از ابزاری محقق ساخته استفاده شد. روایی ابزار با اعمال نظر شش نفر از متخصصین و پایایی آن با روش آزمون- بازآزمون (۸۲/۰=r) مورد تایید قرار گرفت. برای پردازش داده از شاخص های آمار توصیفی استفاده شد.
نتایج: پردازش نظرات ۴۲ نفر از کارشناسان حاکی از آن بود که اصلی ترین دلیل بی‌نظمی دانشجویان در اولین هفته آغاز ترم، تاکید دوستان همکلاسی به غیبت در کلاسها می باشد. البته به عقیده آنان، خلاء مقررات انضباطی و یا عدم جدیت در اجرای قوانین، بی میلی اساتید در برگزاری بموقع کلاس‌ها و همچنین عدم حضور و غیاب و یا عدم اعلام غیبت‌ها به آموزش از دیگر عوامل موثر می باشند.
نتیجه گیری: به عقیده کارشناسان آموزشی، از بین علل متعدد تعطیلی کلاس ها در آغاز هر نیمسال تحصیلی، عوامل منسوب به دانشجویان و اساتید از سهم بیشتری برخوردارند. بنابراین نیاز است تا از سوی مسئولان آموزشی برنامه ریزی و نظارت دقیق تری برای کنترل و جلوگیری از چنین رفتاری صورت پذیرد.
 

مقدمه: برگزاری کلاس‌های آموزشی براساس تاریخ تعیین شده از سوی دانشگاه نوعی نظم و تبعیت از قوانین آموزشی محسوب می‌شود. اما آنچه در حال حاضر شاهد آن هستیم تأخیر یک یا چند هفته‌ای در شروع ترم تحصیلی است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین علل بی‌نظمی در آغاز ترم تحصیلی دانشگاه‌های علوم پزشکی از منظر اعضاء هیأت علمی، انجام پذیرفت.
روش بررسی: مطالعه توصیفی مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۵، به شیوه در دسترس با مشارکت ۵۹ نفر از اعضاء هیأت علمی سه دانشگاه علوم پزشکی (بابل، شهید بهشتی و ایران)، انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه‌ای ۲۲ سؤالی مشتمل بر چهار بخش در مورد عوامل مؤثر بر بی‌نظمی بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه‌ توسط تیمی از اساتید و پایایی آن با استفاده از روش آزمون- بازآزمون (۸۲/۰=r) مورد بررسی و تأیید قرار گرفت.
نتایج: اکثر اعضاء هیأت علمی شرکت‌کننده در مطالعه مرد (۳۴ نفر) بودند. بیشترین سهم آن‌ها استادیار (۲۳ نفر) و متوسط سابقه کار آنان ۶/۸ ± ۲۴/۱۵ سال بود. پرسش از آنان در خصوص علل غیبت دانشجویان نشان داد که مهم‌ترین عامل غیبت به عقیده آن‌ها، ترغیب دوستان دانشجو برای شرکت نکردن در کلاس‌های آغاز ترم (۷۷۳/۰ ± ۲۹/۴) و مهیا نبودن امکانات رفاهی مانند خوابگاه و غذاخوری در آغاز ترم تحصیلی (۲۸/۱ ± ۷۴/۳) بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها، وقوع بی‌نظمی در آغاز هر ترم تحصیلی، تحت تأثیر عوامل مختلف به‌ویژه ترغیب همکلاسی‌ها برای شرکت نکردن در کلاس است اما استادان با اثرگذاری مطلوب خود می‌توانند از آن پیشگیری نمایند.
واژه‌های کلیدی: دانشجویان، عضو هیأت علمی، دانشگاه