مقدمه: فرایندهای جاری سیاستگذاری بدون استفاده از مشارکت انجمن‌های علمی و دانشگاهیان صورت می‌گیرد که چنین ساختاری نظام علمی را با مشکلاتی مواجه میسازد. لذا این پژوهش با هدف تبیین دیدگاههای اعضا هیات علمی پرستاری و مامایی در مورد سیاستگذاری های آموزشی انجام شد.
روش بررسی: این یک مطالعه کیفیاست که بر اساس رویکرد قراردادی انجام شده است. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه انفرادی نیمه ساختاریافته استفاده شد. مصاحبه های نیمه ساختار یافته تا اشباع داده ها ادامه یافت. شرکت کننده ها بر اساس نمونهگیری مبتنی بر هدف وارد مطالعه شدند. شرکت کننده ها شامل ۱۲ نفر از اعضاء هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی بودند. همه مصاحبه ها ضبط شد و کلمه به کلمه پیاده شد. و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد.
نتایج: با استفاده از تحلیل دست نوشته ها، در ابتدا ۳۲۱ کد به دست آمد و پس از آن این کدها بر اساس شباهت ها و تفاوتهایمفهومی خلاصه سازی و طبقه بندی شدند و در نهایت در قالب ۳ طبقه اصلی و ۶ طبقه فرعی تبیین گردید که بیتوجهی به ماهیت رشته های مختلف در سیاستگذاریها، نداشتن شناخت کافی سیاستگذاران از شرایط کاری اعضای هیأت علمی پرستاری و مامایی، بعنوان عوامل اصلی ضعف در سیاستگذاریها، و عدم آشنایی مدیران دانشکدهها با مدیریت آموزش عالی و وجود نظام سیاستگذاری متمرکز در نظام آموزش عالی بعنوان موانع تعدیل ضعفهای سیاستگذاریها، ایجاد مشکلات جسمی و روانی برای اعضای هیأت علمی و تاثیر منفی ضعفهای موجود در سیاستگذاری بر روی کیفیت آموزش و پژوهش بعنوان پیامدهای آن یافت شد.
نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد که سیاستگذاران حیطه آموزش عالی در پرستاری و مامایی در سیاستهای موجود تجدید نظر نمایند و با توجه ویژه به خصوصیات این رشته ها از اعضا هیات علمی این رشته ها نیز نظر خواهی نمایند.
کلمات کلیدی: عضو هیأت علمی، پرستاری - مامایی – سیاستگذاری – تحقیق کیفی
