جستجو در مقالات منتشر شده


۷ نتیجه برای نوع مطالعه: گزارش کوتاه

نگار برومند، علی آرش، زهرا حصاری،
دوره ۱۵، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده

مقدمه: آموزش مداوم به عنوان یک ضرورت در جهان مطرح است. برای تدوین برنامه‌های آموزشی در گام اول باید نیازهای آموزشی را بدرستی شناسایی و اولویت­ بندی نمود. پژوهش حاضر با هدف نیازسنجی برنامه‌های آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی گلستان جهت آموزش پزشکان عمومی، از منظرپزشکان عمومی شرکت ­کننده در برنامه ­ها و نیز اعضای هیئت علمی بالینی مدرس این برنامه ­ها انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است و برای دست­یابی به اهداف پژوهش، با توجه به ضروری بودن گروهی از برنامه‌های آموزشی و تجربه کاری مشمولین، نظرات براساس یک پرسشنامه ۴ قسمتی (معاینات بالینی، اقدامات پاراکلینیکی، اقدامات درمانی، اقدامات اورژانس در درمان بیماران) مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی نتایج توسط آمار توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن توسط نرم افزار SPSS-۱۸ انجام شد.
نتایج: براساس نتایج، پزشکان عمومی (۴۱۰ نفر) و اعضای هیئت علمی مدرس برنامه‌ها (۲۰۴ نفر) فقط در مباحث اقدامات درمانی و اقدامات اورژانس در درمان بیماران، بر موضوعات مشترک تاکید داشتند، که به ترتیب مباحث تجویز منطقی آنتی­ بیوتیک ­ها و مبحث احیای قلبی-ریوی بوده اند. آزمون اسپیرمن نشان داد که فقط در تفسیر کلیشه­ های رادیولوژی، اقدامات اورژانس در بیماری­ های گوش و حلق و بینی و اقدامات اورژانس در سوختگی­ ها، بین نظرات این دو گروه همبستگی مثبت معنی­ دار وجود دارد.
نتیجه‌گیری: از آنجا که بین نظرات دو گروه شرکت­ کننده در پژوهش، فقط در ۳ موضوع همبستگی وجود داشت، برنامه‌ریزان جهت تعیین نیازهای آموزشی واقعی، باید علاوه بر نظر متخصصان، نظرات پزشکان شرکت­ کننده را نیز مدنظر قرار دهند.
سینا ولیئی، پروانه تیموری، طاهره پاشائی، افشین بهمنی،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده

مقدمه: یکی از بخش­های مهم دوران تحصیلات تکمیلی نگارش پایان­نامه است که جنبه آموزشی و پژوهشی داشته و برای دانشجو و اساتید تجربه­ای منحصر به­ فرد می­باشد. مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب اساتید دانشگاه علوم پزشکی کردستان در روند نگارش پایان­نامه دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و به روش تحلیل محتوای قراردادی در سال ۱۳۹۸ انجام شد. با روش نمونه‌گیری هدفمند ۱۲ استاد شاغل در دانشگاه علوم پزشکی کردستان با تجربه مشارکت در پایان­نامه دانشجویان تحصیلات تکمیلی به عنوان استاد راهنما انتخاب و با آنان مصاحبه نیمه ساختارمند به­عمل آمد. مصاحبه‌ها ضبط، دست‌نویس و با روش تحلیل محتوی قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: از تحلیل داده­ها چهار طبقه ۱) آماده­نبودن دانشجو، ۲) اولویت­نداشتن تحصیل، ۳) کار گروهی ضعیف و ۴) مشکلات اجرائی در رابطه با تجارب مشارکت­کنندگان در روند نگارش پایان­نامه استخراج گردید.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته­های مطالعه و نقش مهم اساتید و دانشجویان در روند نگارش پایان­نامه ایجاد آمادگی و درگیر شدن بیشتر دانشجویان با روند نگارش پایان­نامه، برنامه­ریزی جهت هماهنگی بین بخش­های مختلف، تقویت روحیه کار گروهی و بهبود سیاست­ها جهت ارتقاء روند نگارش پایان­نامه پیشنهاد می­گردد.
محبوبه السادات میرزاده، حسین سلیمانی صالح آبادی، محسن آخوندی میبدی،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده

مقدمه: در امتحانات معمولا سطح آگاهی دانشجویان ارزیابی میگردد که نتایج آن ممکن است با توانمندی حرفه­ای آنان تفاوت داشته باشد. تاکنون به خود­ارزیابی برای سنجش آمادگی حرفه ای دانشجویان پزشکی کمتر توجه شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان توانایی کارورزان پزشکی در مدیریت تشخیص و درمان بیماران بخش داخلی از طریق خود­ارزیابی می­باشد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی ۱۱۵ کارورز پزشکی دانشکده پزشکی شهید صدوقی یزد در سال ۱۳۹۶ با سرشماری انتخاب شدند. توانایی مدیریت کردن بیماریهای داخلی با پرسشنامه خود­ارزیابی شد. روایی و پایایی پرسشنامه توسط متخصصین داخلی (با ضریب آلفای کرونباخ ۷۶/۰ تا ۹۳/۰ در حیطه­های مختلف) تایید شد. داده­ها با آمار توصیفی فراوانی و میانگین نمره خود­ارزیابی و آزمون کی-دو در نرم افزار SPSS آنالیز شد.
نتایج: بالاترین درصد توانایی توسط کارورزان در مدیریت بیماری‌های گوارش (۹/۶۳ درصد)، تنفس (۳/۶۲ درصد) و قلب (۱/۵۶ درصد)  بود و برای بیماری‌های غدد (۸/۴۹ درصد) کم‌ترین توانایی را داشتند. بالاترین درصد توانایی در مدیریت خون‌ریزی گوارشی (۸/۶۵ درصد)، درد سینه (۳/۶۴ درصد)، درد شکم و ریفلاکس (۵/۶۲ درصد)، تهوع/ استفراغ (۶/۶۱ درصد) و دیابت (۴/۶۱ درصد) اظهار شد. ۷/۹۴ درصد مهارت لازم گرفتن شرح حال مناسب را داشته و ۶/۸۵ درصد اخلاق پزشکی را رعایت می‌کنند. کارورزان در تجویز منطقی دارو و تصمیم‌گیری برای بیمار کم‌ترین توانایی را در خود دیده‌اند.
نتیجه‌گیری: در ۲۳ درصد بیماری‌های شایع، حداقل ۵۰ درصد کارورزان در خود توانایی مدیریت مستقل بیماری را می‌بینند که بیانگر عدم کسب توانایی کارورزان در مدیریت بیماری‌های شایع از نگاه خودشان است. این شیوه ارزیابی باید همراه با ارزشیابی رایج در اولویت‌بندی مباحث آموزشی کارورزی به­ویژه آموزش درمانگاهی مدنظر اساتید قرار گیرد.
افسانه ملکپور، معصومه معزی، سیده سارا حسینی، سیده مریم حسینی،
دوره ۱۶، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده

مقدمه: ارزیابی عرصه‌­های مختلف آموزش بالینی جهت تقویت و ارتقا دوره پزشکی امری ضروری است راند­های بالینی به عنوان یک قسمت مهم در آموزش بالینی از اهمیت ویژه­‌ای برخوردارند. لذا رسیدن به تحقق حداکثری در هر عرصه بالینی هدف هر مرکز ارائه ‌دهنده آموزش­‌های پزشکی است.
روش بررسی: مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی حاضر در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به روش سرشماری برروی بیش از ۶۷ درصد از اساتید بالینی پزشکی ( چهار گروه ماژور داخلی، اطفال، زنان، جراحی ) و همچنین ۷۹ درصد از دانشجویان پزشکی که در دوره‌ی کارورزی قرار داشتند، انجام گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و راند بالینی بود که بر اساس استاندارد­های بالینی مصوب شده‌ی وزارت بهداشت تهیه شده بود. از بین ۴۴ استاد بالینی، ۳۰ نفر و از میان ۳۸ کارورز نیز ۳۰ نفر موفق به تکمیل پرسشنامه‌­ها شدند. داده‌ها از طریق نرم‌افزار SPSS-۱۶ و آزمون‌های (T-test و ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: میانگین نمرات راند بالینی اساتید ۱۶/۱۳±۶۵ و کارورزان ۳۵/۱۹±۵۲/۴۷ بدست آمد و در مجموع وضعیت این عرصه از نظر هر دو گروه از حد متوسط (۴۲) بالاتر توصیف شد. مقایسه­ی دو گروه نیز تفاوت معنی­داری را نشان داد )۰۰۱/۰ (P= بدین صورت که میانگین نمرات راند­بالینی در گروه اساتید بیشتر از میانگین نمرات گروه کارورزان بود.
نتیجه‌گیری: وضعیت راند بالینی درشرایط کنونی در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد از حد متوسط، مطلوب‌تر توصیف شد. لذا جهت ارتقاء هر چه بیشتر آموزش پزشکی توصیه می­‌شود دانشگاه‌­های به ارزیابی و پایش مدوام وضعیت عرصه­‌های مختلف آموزش بالینی بپردازند تا سریع‌تر به سطح ایده‌آل نزدیک شوند.
محمدرضا مزین،
دوره ۱۶، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده

مقدمه: امروزه زبان انگلیسی و کاربرد آن بعنوان یک زبان بین­المللی برای همه پذیرفتنی است و مخصوصا اینکه اکثر مقالات علمی که در کل جهان همه روزه برشته تحریر در می آید به زبان انگلیسی است. هدف از این تحقیق،  نگارش نکات دستوری پرکاربردی است که غالب نویسندگان فارسی زبان به هنگام نوشتن مقالات انگلیسی متأسفانه یا رعایت نمیکنند و یا از دانش کافی برای استفاده از آنها برخوردار نیستند در حالیکه این شیوه نگارش در مقالات علمی نویسندگانی که انگلیسی زبان مادری آنها است کاملا هویداست.
 روش بررسی: نویسنده این مقاله در یک مطالعه گذشته نگر سعی نموده است با بهره گیری از حدود سه دهه تجربه در ویراستاری مقالات انگلیسی، نکات جالبی که برای ارتقاء کیفیت مقالات پژوهشگران و نویسندگان مورد نیاز میباشد را همراه باذکر مثال ارائه دهد.
نتایج: بررسی مقالات انگلیسی نگارش شده توسط کسانی که زبان مادری آنها انگلیسی و یا فارسی می­باشد نشان­دهنده تفاوت محسوسی است که چه از منظر ساختاری و چه از نظر لغوی بین این دو شیوه نگارش وجود دارد.
نتیجه‌گیری: رفع این مشکل عمده، نیازمند برگزاری جلسات و کارگاههای متعدد جهت چگونگی نگارش مقالات انگلیسی برای فارسی زبانان و آشنایی آنها با ویژگی­های فرا کلام (Metadiscourse) در زبان انگلیسی میباشد.
مهرنوش پرتوی راد، امین حسینی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده

مقدمه: مسئله ضعف دانش داروشناسی دانشجویان پرستاری به خوبی تبیین نشده و از طرفی تجارب و پیشنهادات در زمینه ارتقای دانش داروشناسی دانشجویان پرستاری به درستی در متون پرستاری کشور موجود نیست، بنابراین این مطالعه با هدف تبیین چالش ضعف دانش داروشناسی در دانشجویان پرستاری کشور و ارائه راهکارهای ارتقای دانش داروشناسی انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه به صورت مروری با جستجو در پایگاه‌های Web of Science، Scopus، PubMed، SID و MagIran با کلیدواژه‌های دانش داروشناسی و دانشجویان پرستاری در چکیده و عنوان مقالات انجام گرفت و مقالاتی که به بررسی میزان وضعیت دانش داروشناسی دانشجویان پرستاری در داخل کشور پرداخته بودند و همچنین مطالعاتی که در زمینه ارائه راهکارهای ارتقای دانش داروشناسی در دانشجویان پرستاری به چاپ رسیده بودند در مطالعه حاضر انتخاب و بررسی شدند.
یافته‌ها: از ۵۲ مقاله مورد بررسی، چهار مقاله داخلی به بررسی وضعیت دانش داروشناسی دانشجویان پرستاری پرداخته بودند و سایر مطالعات داخلی و خارجی به ارائه راهکارهای ارتقایی در این حوزه پرداخته بودند. راهکارهای ارائه‌شده در دو بعد عملیاتی اجرایی و روش‌های تدریس طبقه‌بندی شدند.
نتیجه‌گیری: با بررسی‌های انجام‌شده به نظر می‌رسد به لحاظ شیوه‌‌های تدریس داروشناسی، استفاده از رویکردهای ترکیبی به دلیل پیامدهای مناسب‌تر از لحاظ حل چالش پیش‌رو نتایج ملموس‌تری را به همراه داشته باشد.

 
فاطمه اکبری حاجی آباد، فاطمه کشمیری، فاطمه جبینیان،
دوره ۱۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۳ )
چکیده

چکیده
مقدمه: امروزه به علت افزایش چشمگیر تعداد و نوع اعمال جراحی کم تهاجمی و پیچیده‌تر شدن استفاده از ابزار، تجهیزات و تکنیک‌ها در زمینه لاپاروسکوپی، ضرورت استفاده از روش‌های نوین آموزشی مانند یادگیری مبتنی بر موبایل (M-Learning) دوچندان شده است؛ لذا در این مطالعه فرایند طراحی و تولید اپلیکیشن آموزشی جراح یار لاپاروسکوپی معرفی شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر توسعه‌ای است و در دو فاز انجام شده است. در فاز اول، طراحی نرم‌افزار بعد از تبیین اهداف و محتوای آموزشی در پنل تخصصی انجام شد. در مرحله طراحی، از اصول یادگیری مبتنی بر بازی، پازل، نقشه مفهومی استفاده شد. در فاز دوم برنامه کاربردی الکترونیکی جراح یار توسط متخصصین برنامه نویسی تولید و در پنل تخصصی روایی آن بررسی شد.
یافته‌ها: برنامه کاربردی الکترونیکی جراح یار لاپاراسکوپی باقابلیت اجرا در تلفن همراه هوشمند در ۶ پنل اصلی طراحی و تولید شد که شامل پنل چیدمان میز، پنل پازل با روش جورکردنی دو به دو، پنل آزمون با استفاده از سوالات چند گزینه ای تصویری و پنل های نقشه، ابزارشناسی و جراحی‌ها با رویکرد مبتنی بر نقشه های مفهومی و بکارگیری تصاویر متحرک و فیلم‌های کوتاه بود.
نتیجه‌گیری: نتایج حاضر موید تأیید روایی برنامه کاربردی جراح یار در آموزش دانشجویان تکنولوژی جراحی مرتبط با شناسایی ابزارهای اعمال جراحی لاپاراسکوپی و کاربرد آن‌ها است. پیشنهاد می‌شود از برنامه کاربردی الکترونیکی جراح یار به عنوان ابزارهای کمک‌آموزشی در آموزش بالینی و تخصصی رشته های درگیر در جراحی‌های لاپاراسکوپی استفاده شود. 

 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | The Journal of Medical Education and Development

Designed & Developed by : Yektaweb