مجله توسعه و آموزش پزشکی

 سابقه و اهداف: آموزش بالینی، قلب آموزش علوم پزشکی و بازخورد عملکرد، هسته مرکزی مسئولیت مربیان بالینی می­باشد. پژوهش حاضر به مقایسه میزان رضایتمندی و عکس‌العمل دانشجویان نسبت به دو روش بازخورد شفاهی و کتبی می­پردازد. 

روش بررسی:  این پژوهش یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی دو گروهه و یکسوکور است. نمونه ها از میان دانشجویان ترم آخر پرستاری به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند (44 نفر) و بطور تصادفی به همراه مربیان خود (سه نفر) در یکی از گروه­های بازخورد کتبی یا شفاهی قرار گرفتند. هر مربی در هر دو نوع بازخورد حضور داشت. در ابتدا مربیان در مورد ساختار جلسات بازخورد، آموزش هایی را طبق اصول ارائه بازخورد موثر، از سوی پژوهشگر دریافت کردند. هر مربی فرم جلسات بازخورد را بطور روزانه و در طول دوره 9 روزه کارآموزی ثبت نمود. در پایان دوره نیز، پرسشنامه رضایتمندی از ارائه بازخورد توسط دانشجویان در هر دو گروه تکمیل گردید.

یافته‌ها: تفاوت معنادار آماری در میزان رضایتمندی دانشجویان از دو روش بازخورد مشاهده نشد. اما ارتباط شدت عکس­العمل منفی دانشجو با نوع بازخورد در سطح اطمینان 90 درصد معنی‌دار بود، بدین صورت که تعداد عکس العمل‌های شدید در گروه بازخورد شفاهی بیش از گروه بازخورد کتبی بود.

نتیجه گیری: هر دو روش ارائه بازخورد کتبی و شفاهی میزان یکسانی از رضایتمندی در دانشجویان را به دنبال داشتند، اما وقوع عکس العمل‌های منفی شدیدتر در گروه بازخورد شفاهی تأکیدی بر یافته‌های مطالعات گذشته می‌باشد.