دوره 18، شماره 3 - ( پاییز 1402 )
جلد 18 شماره 3 صفحات 562-552 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده پزشکی، گروه انفورماتیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، tabatabaeimh@mums.ac.ir
چکیده: (235 مشاهده)
مقدمه: برقراری ارتباط مؤثر بین استادان و دانشجویان یکی از مسائل کلیدی در محیط دانشگاه است و این ارتباط می‌تواند بر موفقیت تحصیلی و شغلی دانشجویان تأثیر زیادی داشته باشد. هدف این مطالعه، شناسایی عوامل مؤثر بر ارتباط دانشجویان و استادان در دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی در سال 1401 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل دانشجویان پزشکی در مقطع علوم پایه بودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از یک پرسشنامه استاندارد شامل اطلاعات دموگرافیک و 35 سوال در مورد عوامل مؤثر بر ارتباط دانشجو با استاد استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون t مستقل تحلیل شدند.
نتایج: در این مطالعه، 69% از دانشجویان مرد بودند و 73% مجرد بودند. براساس نظر دانشجویان، فن بیان استاد (77%)، وضعیت ظاهری استاد (33%)، مرتبه استاد (31.5%)، حفظ حرمت و احترام دانشجو توسط استاد (25%)، همدلی و درک متقابل استاد (19%) بیشترین تأثیر را در برقراری ارتباط دانشجویان و استادان داشتند. در عین حال، نزدیکی سنی استاد با دانشجو (15%)، خوب گوش دادن و پاسخ مناسب استاد به سوالات (15%)، انتقادپذیری استاد (13%)، استفاده از تکنیک‌های ارتباطی (10%) و رعایت نکات اخلاقی توسط استاد (9%) کمترین تأثیر را داشتند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که اکثر عوامل ارتباطی مهم هستند و باید به آن‌ها توجه شود. بهبود این ارتباطات و تمرکز بر عوامل مؤثر در آن‌ها می‌تواند به بهبود وضعیت تحصیلی دانشجویان کمک کند و از نظر سازمانی منجر به کارایی و عملکرد بهتر دانشگاه شود.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی در سال 1401 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل دانشجویان پزشکی در مقطع علوم پایه بودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از یک پرسشنامه استاندارد شامل اطلاعات دموگرافیک و 35 سوال در مورد عوامل مؤثر بر ارتباط دانشجو با استاد استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون t مستقل تحلیل شدند.
نتایج: در این مطالعه، 69% از دانشجویان مرد بودند و 73% مجرد بودند. براساس نظر دانشجویان، فن بیان استاد (77%)، وضعیت ظاهری استاد (33%)، مرتبه استاد (31.5%)، حفظ حرمت و احترام دانشجو توسط استاد (25%)، همدلی و درک متقابل استاد (19%) بیشترین تأثیر را در برقراری ارتباط دانشجویان و استادان داشتند. در عین حال، نزدیکی سنی استاد با دانشجو (15%)، خوب گوش دادن و پاسخ مناسب استاد به سوالات (15%)، انتقادپذیری استاد (13%)، استفاده از تکنیک‌های ارتباطی (10%) و رعایت نکات اخلاقی توسط استاد (9%) کمترین تأثیر را داشتند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که اکثر عوامل ارتباطی مهم هستند و باید به آن‌ها توجه شود. بهبود این ارتباطات و تمرکز بر عوامل مؤثر در آن‌ها می‌تواند به بهبود وضعیت تحصیلی دانشجویان کمک کند و از نظر سازمانی منجر به کارایی و عملکرد بهتر دانشگاه شود.
corresponding Author: Tabatabaei SeyedMohammad
Orcid Id: 0000-0002-3153-8968
Google Scholar: https://scholar.google.com/citations?user=3094sv8AAAAJ&hl=en
Pubmed: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/
Orcid Id: 0000-0002-3153-8968
Google Scholar: https://scholar.google.com/citations?user=3094sv8AAAAJ&hl=en
Pubmed: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي
دریافت: 1402/3/29 | پذیرش: 1402/8/10 | انتشار: 1402/9/4
دریافت: 1402/3/29 | پذیرش: 1402/8/10 | انتشار: 1402/9/4
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |