مجله توسعه و آموزش پزشکی

  سابقه و اهداف : اخذ شرح حال کامل و انجام معاینات فیزیکی، به پزشک کمک می‌نماید تا ضمن تشخیص صحیح بیماری، برنامه مراقبت و درمان بیمار را به درستی طراحی کند. با توجه به تأثیر عوامل زیاد در شرح حال نویسی، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر و بازدارنده در گرفتن شرح حال از دیدگاه دانشجویان پزشکی انجام شد.

  روش بررسی: این مطالعه توصیفی – مقطعی در سال 90-1389 روی 137 نفر از دانشجویان پزشکی (کارآموز، کارورز) در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد. برای تعیین دیدگاه دانشجویان از پرسش نامه و بررسی عملکرد آنان از چک لیست محقق ساخته استفاده گردید. دیدگاه دانشجویان به روش سرشماری و عملکرد آنان به صورت تصادفی سیستماتیک مشخص و اطلاعات در نرم افزار SPSS وارد و با آمار توصیفی و استنباطی (T-test) تجزیه و تحلیل شد.

  یافته‌ها: میانگین نمره عوامل انگیزشی (40/40) نسبت به عوامل بازدارنده (59/9) برتری داشت. در میان عوامل انگیزشی گزینه «گرفتن شرح حال پایه‌ای برای تشخیص درست و درمان بیمار» بیشترین نمره (58/3) و در میان عوامل بازدارنده گزینه «گرفتن شرح حال تنها برای انجام رفع تکلیف» بیشترین نمره (57/2) را به خود اختصاص داده بود و همچنین تفاوت معنی داری در عمکلرد کارآموزان با کارورزان در گرفتن و ثبت شرح حال وجود داشت (005/0 P< ).

  نتیجه‌گیری: علی رغم نگرش مثبت دانشجویان نسبت به عوامل مؤثر در گرفتن شرح حال، عملکرد آنان در ثبت نشانه‌های بیماری و تشخیص و درمان بیماران رضایت بخش نبود که نیازمند توجه و نظارت دقیق اساتید بر فرآیند شرح حال گیری می‌باشد.