دوره 15، شماره 4 - ( زمستان 1399 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 293-287 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه جامعه شناسی اقتصادی و توسعه، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران ، asadati@yazd.ac.ir
چکیده: (1194 مشاهده)
مقدمه: علوم انسانی پزشکی یکی از مهمترین نیازهای میان‌رشته‌ای است. از آنجایی‌که مهمترین بحث در این زمینه، چگونگی تحقق آن است هدف مطالعه حاضر، واکاوی راهکارهای تحقق علوم انسانی پزشکی در کشور از منظر اساتید علوم انسانی است.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی در سطح ملی است که در سال ۱۳۹۸ انجام شد. با در نظر گرفتن معیار اشباع، داده‌ها با 22 مصاحبه نیمه ساختاریافته و 2 مورد به صورت پرسش باز جمع آوری شد. میدان مطالعه، اساتید دانشگاه های تهران، علامه طباطبایی، مازندران، یزد، شیراز، اهواز، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و جهاد دانشگاهی فارس بود. با توجه به عدم دسترسی به سه نفر از اساتید سؤالات با ایمیل کردن پرسشنامه باز از آنان جمع آوری گردید و تحلیل مطالعه به روش تحلیل مضمون انجام شد.
نتایج: مشارکت کنندگان منتقد وضعیت فعلی علوم انسانی پزشکی در کشور بودند، از این جهت که ارتباط مؤثر و جدی بین علوم انسانی و علوم پزشکی وجود ندارد. برای تحقق امر، چهار مضمون توسعه نهادی دانش، هم‌جواری (توسعه غیر نهادی)، قوانین و سیاست و فرهنگ سازی استخراج شدند.
نتیجه گیری: توسعه علوم انسانی پزشکی نیازمند سیاست گذاری های کلان در کشور است که با حمایت های نهادی سازمانی انجام گیرد. در این سیاست ها، هم‌جواری بین دو حوزه و توجه به حوزه فرهنگ نیز پیشنهاد می شود. در این زمینه برخورداری از رویکردی بومی در بازگشت به سنت ها و ریشه های علوم انسانی و بخصوص تاریخ ادبیات در آموزش علوم پزشکی پیشنهاد می شود.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی در سطح ملی است که در سال ۱۳۹۸ انجام شد. با در نظر گرفتن معیار اشباع، داده‌ها با 22 مصاحبه نیمه ساختاریافته و 2 مورد به صورت پرسش باز جمع آوری شد. میدان مطالعه، اساتید دانشگاه های تهران، علامه طباطبایی، مازندران، یزد، شیراز، اهواز، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و جهاد دانشگاهی فارس بود. با توجه به عدم دسترسی به سه نفر از اساتید سؤالات با ایمیل کردن پرسشنامه باز از آنان جمع آوری گردید و تحلیل مطالعه به روش تحلیل مضمون انجام شد.
نتایج: مشارکت کنندگان منتقد وضعیت فعلی علوم انسانی پزشکی در کشور بودند، از این جهت که ارتباط مؤثر و جدی بین علوم انسانی و علوم پزشکی وجود ندارد. برای تحقق امر، چهار مضمون توسعه نهادی دانش، هم‌جواری (توسعه غیر نهادی)، قوانین و سیاست و فرهنگ سازی استخراج شدند.
نتیجه گیری: توسعه علوم انسانی پزشکی نیازمند سیاست گذاری های کلان در کشور است که با حمایت های نهادی سازمانی انجام گیرد. در این سیاست ها، هم‌جواری بین دو حوزه و توجه به حوزه فرهنگ نیز پیشنهاد می شود. در این زمینه برخورداری از رویکردی بومی در بازگشت به سنت ها و ریشه های علوم انسانی و بخصوص تاریخ ادبیات در آموزش علوم پزشکی پیشنهاد می شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |