دوره 15، شماره 3 - ( پاییز 1399 )
جلد 15 شماره 3 صفحات 193-182 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دکترای پرستاری، استادیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران. ، barkhordary.m@gmail.com.
چکیده: (1894 مشاهده)
مقدمه: تعلق حرفهای یکی از ابعاد مهم تجربه کار بالینی دانشجویان است. درک میزان تعلق پذیری دانشجویان و ارتباط آن به رفتار حرفه ای آنان میتواند کمک بسزایی در افزایش رفتار حرفه ای آنان داشته باشد که هدف، در این پژوهش تعیین ارتباط رفتار حرفه ای و تعلق پذیری به محیط بالین در دانشجویان پرستاری است.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که 110 نفر از دانشجویان پرستاری سال سوم و چهارم دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد به عنوان نمونه پژوهش وارد مطالعه شدند. نمونهگیری به روش سرشماری انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک با 9 گویه، تعلقپذیری Levett–Jones با 34 گویه و رفتارحرفه ای Goze با 27 گویه جمعآوری شد. این پرسشنامههای تعلقپذیری بالینی و رفتار حرفهای، در پژوهش های متعددی مورد استفاده قرار گرفته و روایی آنها با استفاده از روایی محتوا و پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی شده است. بعد از تکمیل، داده ها با آمارهای توصیفی و استنباطی (پیرسون، تی تست) توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: میانگین کل نمره رفتار حرفهای 38/16±06/111 و میانگین کل نمره تعلق پذیری 24/15±69/118 بود. ابعاد کارآمدی (۱۹/۱۳±۹۸/۷۱)، عزت نفس (۵۶/۱۱±۹۹/۶۱)، پیوستگی (۰۰/۱۷±۶۲/۴۲) به ترتیب بیشترین وزن را در نمره تعلق پذیری داشتند. علاوه بر این بین تعلق پذیری به محیط بالینی و ابعاد آن با رفتار حرفه ای، بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط آماری مستقیم و معناداری وجود دارد (548=r و 000/0=P).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد ارتباط مثبت و معناداری بینتعلق پذیری و رفتار حرفه ای وجود دارد به این معنی که با افزایش تعلق پذیری، رفتار حرفه ای ارتقاء پیدا می کند. لذا برنامه ریزان آموزشی و مدرسین میتوانند با استفاده از راهبردهای مناسب آموزشی و ایجاد جو حمایتی به منظور افزایش حس تعلق، به ارتقاء رفتار حرفه ای دانشجویان پرستاری کمک نمایند.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که 110 نفر از دانشجویان پرستاری سال سوم و چهارم دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد به عنوان نمونه پژوهش وارد مطالعه شدند. نمونهگیری به روش سرشماری انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک با 9 گویه، تعلقپذیری Levett–Jones با 34 گویه و رفتارحرفه ای Goze با 27 گویه جمعآوری شد. این پرسشنامههای تعلقپذیری بالینی و رفتار حرفهای، در پژوهش های متعددی مورد استفاده قرار گرفته و روایی آنها با استفاده از روایی محتوا و پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی شده است. بعد از تکمیل، داده ها با آمارهای توصیفی و استنباطی (پیرسون، تی تست) توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: میانگین کل نمره رفتار حرفهای 38/16±06/111 و میانگین کل نمره تعلق پذیری 24/15±69/118 بود. ابعاد کارآمدی (۱۹/۱۳±۹۸/۷۱)، عزت نفس (۵۶/۱۱±۹۹/۶۱)، پیوستگی (۰۰/۱۷±۶۲/۴۲) به ترتیب بیشترین وزن را در نمره تعلق پذیری داشتند. علاوه بر این بین تعلق پذیری به محیط بالینی و ابعاد آن با رفتار حرفه ای، بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط آماری مستقیم و معناداری وجود دارد (548=r و 000/0=P).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد ارتباط مثبت و معناداری بینتعلق پذیری و رفتار حرفه ای وجود دارد به این معنی که با افزایش تعلق پذیری، رفتار حرفه ای ارتقاء پیدا می کند. لذا برنامه ریزان آموزشی و مدرسین میتوانند با استفاده از راهبردهای مناسب آموزشی و ایجاد جو حمایتی به منظور افزایش حس تعلق، به ارتقاء رفتار حرفه ای دانشجویان پرستاری کمک نمایند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |