دوره 20، شماره 2 - ( تابستان 1404 )
جلد 20 شماره 2 صفحات 1262-1253 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kordnejad M, Zamani N, Tousi M, Yazdaninejad H. Investigating the Effect of the Quality of the Mentoring Program for Senior Students on the Anxiety Level of Anesthesia Students in the Clinical Education Environment. jmed 2025; 20 (2) :1253-1262
URL: http://jmed.ssu.ac.ir/article-1-1560-fa.html
URL: http://jmed.ssu.ac.ir/article-1-1560-fa.html
کردنژاد مائده، زمانی نجمه، طوسی محمد، یزدانی نژاد حمید. بررسی تأثیر کیفیت برنامه منتورینگ دانشجویان ارشد بر سطح اضطراب دانشجویان هوشبری در محیط آموزش بالینی. مجله مركز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشكي يزد. 1404; 20 (2) :1253-1262
بررسی تأثیر کیفیت برنامه منتورینگ دانشجویان ارشد بر سطح اضطراب دانشجویان هوشبری در محیط آموزش بالینی
مربی، گروه اتاق عمل و هوشبری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران. ، hyazdaninejhad@gmail.com
چکیده: (47 مشاهده)
مقدمه: فرآیند آموزش بالینی به ویژه در رشته‌های حساسی مانند هوشبری از پیچیدگی‌های خاصی برخوردار است. مطالعات نشان می‌دهند که روش‌های سنتی آموزش بالینی با چالش‌های متعددی از جمله کمبود زمان مربیان و استرس بالای دانشجویان مواجه است. در این میان، برنامه‌های منتورینگ به‌عنوان یک راهکار مؤثر برای بهبود کیفیت آموزش و کاهش اضطراب دانشجویان مطرح شده‌اند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر کیفیت برنامه منتورینگ دانشجویان ارشد بر سطح اضطراب دانشجویان هوشبری در محیط آموزش بالینی انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سال ۱۴۰۱ روی ۵۲ دانشجوی کارشناسی هوشبری ترم ۴ و ۶ اجرا شد. برنامه منتورینگ همسال ساختاریافته با حضور ۸ منتور آموزش‌دیده طی شش هفته برگزار شد. ویژگی‌ها و تعاملات منتور–منتی ثبت و ارزیابی شد. گردآوری داده با پرسشنامه دموگرافیک، کیفیت منتورینگ و اضطراب اشپیل‌برگر انجام و تحلیل آماری با SPSS24 صورت گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد مؤلفه‌های حمایتگری (0.246p=)، مشاوره (0.990p=) و تکریم (0.318p=) بیشترین تأثیر را در کاهش اضطراب دانشجویان داشتند. در مقابل، رفتارهای چالش برانگیز برخی منتورها با افزایش اضطراب همراه بود (0.614p=). میانگین اضطراب در دانشجویان زن (50.1±2.13) و ترم 4 (49±13) بالاتر از سایرین بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از تأثیر مثبت برنامه منتورینگ دانشجویان ارشد بر کاهش اضطراب دانشجویان کارشناسی هوشبری است. با توجه به این نتایج، به نظر می‌رسد گسترش این برنامه به سایر مراکز آموزشی می‌تواند در بهبود کیفیت آموزش بالینی مؤثر باشد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سال ۱۴۰۱ روی ۵۲ دانشجوی کارشناسی هوشبری ترم ۴ و ۶ اجرا شد. برنامه منتورینگ همسال ساختاریافته با حضور ۸ منتور آموزش‌دیده طی شش هفته برگزار شد. ویژگی‌ها و تعاملات منتور–منتی ثبت و ارزیابی شد. گردآوری داده با پرسشنامه دموگرافیک، کیفیت منتورینگ و اضطراب اشپیل‌برگر انجام و تحلیل آماری با SPSS24 صورت گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد مؤلفه‌های حمایتگری (0.246p=)، مشاوره (0.990p=) و تکریم (0.318p=) بیشترین تأثیر را در کاهش اضطراب دانشجویان داشتند. در مقابل، رفتارهای چالش برانگیز برخی منتورها با افزایش اضطراب همراه بود (0.614p=). میانگین اضطراب در دانشجویان زن (50.1±2.13) و ترم 4 (49±13) بالاتر از سایرین بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از تأثیر مثبت برنامه منتورینگ دانشجویان ارشد بر کاهش اضطراب دانشجویان کارشناسی هوشبری است. با توجه به این نتایج، به نظر می‌رسد گسترش این برنامه به سایر مراکز آموزشی می‌تواند در بهبود کیفیت آموزش بالینی مؤثر باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي
دریافت: 1404/2/23 | پذیرش: 1404/6/3 | انتشار: 1404/6/31
دریافت: 1404/2/23 | پذیرش: 1404/6/3 | انتشار: 1404/6/31
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
