مقدمه: بهبود تصمیم‌گیری بالینی دانشجویان، یکی از مهم‌ترین چالش‌های آموزش پزشکی می‌باشد و روش‌های متعددی برای ارتقاء این مهارت وجود دارد. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی یادگیری مبتنی بر الگوریتم بر توانایی تصمیم‌گیری بالینی دانشجویان فوریت پزشکی بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۲۵ دانشجوی فوریت پزشکی به‌صورت تصادفی به دو گروه یادگیری مبتنی بر الگوریتم (۱۳=n) و کنترل (۱۲=n) تخصیص یافتند. دانشجویان گروه یادگیری مبتنی بر الگوریتم، تشخیص و درمان در موقعیت‌ها و مشکلات اورژانس پزشکی را با استفاده رویکرد الگوریتمی فرا گرفتند و آموزش در گروه کنترل، بدون استفاده از الگوریتم‌ها و به‌صورت سخنرانی اجرا شد. مدت زمان آموزش برای هر دو گروه سه ساعت (دو جلسه مجزا با فاصله یک روز) بود. و پس از اتمام مداخله، وضعیت تصمیم‌گیری بالینی با استفاده از سناریورهای بالینی و مقیاس خودکارآمدی تصمیم‌گیری بالینی ارزیابی شد.
یافته‌ها: میانگین نمرات اخذ شده از سناریورهای بالینی در بین دانشجویان گروه آموزش مبتنی بر الگوریتم (۶۷/۱±)۱۵/۱۷ و گروه کنترل (۶۳/۲±)۵۰/۱۴ بود و این اختلاف از نظر آماری نیز معنی‌دار بود (۹۹/۲=t، ۰۰۶/۰=P). میانگین نمره مقیاس خودکارآمدی تصمیم‌گیری بالینی در گروه آموزش مبتنی بر الگوریتم (۵۷/۱)۳۰/۱۳ در گروه کنترل (۰۵/۳)۳۲/۱۰ بود و در این مورد نیز اختلاف معنی‌دار بود (۰۱/۳=t، ۰۰۹/۰=P).
نتیجه‌گیری: یادگیری مبتنی بر الگوریتم در بهبود وضعیت تصمیم‌گیری بالینی موثر است و استفاده از الگوریتم‌ها در کنار سایر روش‌های آموزشی می‌تواند در ارتقاء مهارت تصمیم‌گیری بالینی دانشجویان به ویژه در فوریتهای پزشکی موثر باشد.
