احمد کلاته ساداتی، کامران باقری لنکرانی، زهرا فلک الدین، مهدی زنگنه،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: علوم انسانی پزشکی یکی از مهمترین نیازهای میان‌رشته‌ای است. از آنجایی‌که مهمترین بحث در این زمینه، چگونگی تحقق آن است هدف مطالعه حاضر، واکاوی راهکارهای تحقق علوم انسانی پزشکی در کشور از منظر اساتید علوم انسانی است.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی در سطح ملی است که در سال ۱۳۹۸ انجام شد. با در نظر گرفتن معیار اشباع، داده‌ها با ۲۲ مصاحبه نیمه ساختاریافته و ۲ مورد به صورت پرسش باز جمع آوری شد. میدان مطالعه، اساتید دانشگاه های تهران، علامه طباطبایی، مازندران، یزد، شیراز، اهواز، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و جهاد دانشگاهی فارس بود. با توجه به عدم دسترسی به سه نفر از اساتید سؤالات با ایمیل کردن پرسشنامه باز از آنان جمع آوری گردید و تحلیل مطالعه به روش تحلیل مضمون انجام شد.
نتایج: مشارکت کنندگان منتقد وضعیت فعلی علوم انسانی پزشکی در کشور بودند، از این جهت که ارتباط مؤثر و جدی بین علوم انسانی و علوم پزشکی وجود ندارد. برای تحقق امر، چهار مضمون توسعه نهادی دانش، هم‌جواری (توسعه غیر نهادی)، قوانین و سیاست و فرهنگ سازی استخراج شدند.
نتیجه گیری: توسعه علوم انسانی پزشکی نیازمند سیاست گذاری های کلان در کشور است که با حمایت های نهادی سازمانی انجام گیرد. در این سیاست ها، هم‌جواری بین دو حوزه و توجه به حوزه فرهنگ نیز پیشنهاد می شود. در این زمینه برخورداری از رویکردی بومی در بازگشت به سنت ها و ریشه های علوم انسانی و بخصوص تاریخ ادبیات در آموزش علوم پزشکی پیشنهاد می شود.
