مصطفی روشن زاده، سمیه محمدی، مریم ربیعی فرادنبه، علی تاج، محمد حسین خلیل زاده نقنه،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: شرایط همه‌گیری بیماری کووید - ۱۹ نقش غیرقابل انکاری در آموزش دانشجویان خصوصاً دانشجویان حیطه سلامت از جمله پرستاران داشته است و می‌تواند بطور بالقوه کفایت بالینی این دانشجویان را در آینده به عنوان نیروی کاری تحت تأثیر قرار دهد. لذا مطالعه حاضر با هدف تببین تجارب دانشجویان علوم پزشکی از چالش‌هایی که در این دوران در آموزش بالینی‌شان تجربه کرده‌اند انجام شد.
روش بررسی: مطالعه کیفی حاضر به روش تحلیل محتوای قراردادی در سال ۱۴۰۲ در دانشکده علوم پزشکی ساوه انجام شد. ۱۷ دانشجو به روش هدفمند انتخاب و داده ها با استفاده از مصاحبه‌های نیمه ساختارمند عمیق انفرادی جمع‌آوری و با استفاده از رویکرد گرانهیم و لاندمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: مصاحبه با مشارکت کنندگان در طی یک دوره ۳ ماهه با ۱۷ دانشجو به صورت انفرادی انجام شد. میانگین طول مدت مصاحبه ۳۰ دقیقه بود. یافته¬ها شامل یک طبقه (یادگیری از دست رفته) و پنج زیر طبقه (ترس مانع از یادگیری، محدودیت سیستم آموزشی، آشفتگی در تعاملات و ارتباطات، یادگیری بالینی محدود شده، دلسردی نسبت به شرایط آموزشی) بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه آموزش در محیط بیمارستآن‌ها بدون مواجهه با بیماریهای واگیردار غیرممکن است بایستی با تدوین قوانین و دستورالعمل‌هایی از آسیب به یادگیری دانشجویان رشته‌های مختلف پیشگیری کرد. همچنین استفاده از روشهای آموزشی همانند فیلم و انیمیشن و همچنین سایر روشهای آموزش مجازی می‌تواند تا حدودی در کنار مطالب نظری به ارتقای سطح یادگیری دانشجویان در مواردی که امکان حضور آن‌ها در بالین بیماران وجود ندارد کمک کند.
