فاطمه طهماسبی بلداجی، رضا ارجمند، بهاره قوامی حسین پور، فاطمه دراری، الهام ناوی پور، طیبه بهمنی تزنگی، سکینه اکبری،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: حرفه‌ای‌گرایی یک جنبه حیاتی از حرفه پزشکی است که شامل تعهد به انجام مسئولیت‌های حرفه‌ای و درکی درست از جنبه‌های اخلاقی و قانونی حرفه می‌شود. نگرش نسبت به حرفه‌ای‌گرایی، پایه و اساس شکل‌گیری رفتارهای حرفه‌ای در این رشته است. هدف این مطالعه، تعیین نگرش دانشجویان پزشکی نسبت به حرفه‌ای‌گرایی در بحران کووید-۱۹ می‌باشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی ۱۰۰ نفر از کارورزان پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز و در بحران کرونا انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده‌ها پرسشنامه ایالت پن در مورد حرفه‌ای‌گرایی بود. اطلاعات با استفاده از شاخص‌های توصیفی، آزمون دوجمله‌ای، کای اسکوئر و و مدل رگرسیون چندگانه در سطح معناداری ۰,۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که ۷۰% از دانشجویان نگرش مثبت و بالایی نسبت به حرفه‌ای‌گرایی داشتند. بعد احترام با بیشترین فراوانی ۸۹%، مهم ترین بعد حرفه‌ای‌گرایی می باشد. آنالیز رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نشان داد که متغیرهای جنس و تاهل معنادار نیستند و فقط سن به عنوان متغیر معنادار می‌باشد. به گونه ای که به ازای یک واحد تغیر در سن میزان حرفه‌ای‌گرایی ۰,۳ برابر کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: سطح بالای حرفه‌ای‌گرایی در کارورزان پزشکی از یافته‌های مثبت این مطالعه بود. با این حال، رابطه مخرب مستقیم بین افزایش سن و حرفه‌ای‌گرایی موضوع نگران کننده‌ای است. توصیه می‌گردد مطالعاتی جهت درک و کاستن عوامل مؤثر بر حرفه‌ای‌گرایی در دوران تحصیل انجام گیرد.
