دوره 13، شماره 4 - ( زمستان 1397 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 366-358 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشیار، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده: (4425 مشاهده)
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر در پی بررسی رابطه استرسهای تحصیلی دوران دانشجویی بر شکلگیری ارتباط صحیح با بیمار میباشد
روش بررسی: تحقیق حاضر از نظر روش، توصیفی است جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان علوم پزشکی شیراز میباشند. در این پژوهش، از پرسشنامههای عوامل استرسزای آموزشی و درسی دوران دانشجویی و مهارتهای ارتباطی، استفاده شد پس از بررسی روایی محتوایی، الفای کرونباخ پرسشنامه ها (۸۷/۰) و (۷۹/۰) محاسبه و سپس دادههای حاصل از پرسشنامهها به روش آماری رگرسیون تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: مقدار ضریب استاندارد مربوط به متغیرهای استرس محیط اموزشی (363/0- = ß)، استرس فارغالتحصیلی (205/0- = ß) و استرس شرایط تحصیلی (126/0- = ß) با برقراری ارتباط با بیمار معنیدار است بنابراین بیشترین مقادیر بتای متغیرهای پیش بین به ترتیب مربوط به استرس محیط آموزشی و پس از آن استرس فارغالتحصیلی و در نهایت شرایط تحصیلی میباشد همچنین اکثر دانشجویان موافق تدریس درس روانشناسی در رشتههای تحصیلی پزشکی هستند.
نتیجه‌گیری: دانشجویان پزشکی هنگام برخورد با عوامل استرسزای دوران دانشجویی، چنان تحت تاثیر افکارشان قرار میگیرد که نسبت به ارتباط با بیماران و وضعیت بالینی آنان، حساسیت کمتری نشان میدهد یا گاها در تشخیص بیماری دچار اشتباه میشوند لذا پیشنهاد میشود برنامه ریزان، به بازنگری برنامه رسمی آموزش پزشکی ایران که مهارتهای روانشناسی در آن گنجانده نشده است، بپردازند همچنین پیشنهاد میگردد مطالعات بیشتری در زمینه مهارتهای روانشناسی نظیر مهارتهای ارتباطی،کنترل استرس و غیره انجام پذیرد.
واژه‌های کلیدی: مهارتهای ارتباط با بیمار، شرایط تحصیلی، محیط آموزشی، استرس فارغالتحصیلی
مقدمه: پژوهش حاضر در پی بررسی رابطه استرسهای تحصیلی دوران دانشجویی بر شکلگیری ارتباط صحیح با بیمار میباشد
روش بررسی: تحقیق حاضر از نظر روش، توصیفی است جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان علوم پزشکی شیراز میباشند. در این پژوهش، از پرسشنامههای عوامل استرسزای آموزشی و درسی دوران دانشجویی و مهارتهای ارتباطی، استفاده شد پس از بررسی روایی محتوایی، الفای کرونباخ پرسشنامه ها (۸۷/۰) و (۷۹/۰) محاسبه و سپس دادههای حاصل از پرسشنامهها به روش آماری رگرسیون تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: مقدار ضریب استاندارد مربوط به متغیرهای استرس محیط اموزشی (363/0- = ß)، استرس فارغالتحصیلی (205/0- = ß) و استرس شرایط تحصیلی (126/0- = ß) با برقراری ارتباط با بیمار معنیدار است بنابراین بیشترین مقادیر بتای متغیرهای پیش بین به ترتیب مربوط به استرس محیط آموزشی و پس از آن استرس فارغالتحصیلی و در نهایت شرایط تحصیلی میباشد همچنین اکثر دانشجویان موافق تدریس درس روانشناسی در رشتههای تحصیلی پزشکی هستند.
نتیجه‌گیری: دانشجویان پزشکی هنگام برخورد با عوامل استرسزای دوران دانشجویی، چنان تحت تاثیر افکارشان قرار میگیرد که نسبت به ارتباط با بیماران و وضعیت بالینی آنان، حساسیت کمتری نشان میدهد یا گاها در تشخیص بیماری دچار اشتباه میشوند لذا پیشنهاد میشود برنامه ریزان، به بازنگری برنامه رسمی آموزش پزشکی ایران که مهارتهای روانشناسی در آن گنجانده نشده است، بپردازند همچنین پیشنهاد میگردد مطالعات بیشتری در زمینه مهارتهای روانشناسی نظیر مهارتهای ارتباطی،کنترل استرس و غیره انجام پذیرد.
واژه‌های کلیدی: مهارتهای ارتباط با بیمار، شرایط تحصیلی، محیط آموزشی، استرس فارغالتحصیلی
واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: مهارتهای ارتباط با بیمار، شرایط تحصیلی، محیط آموزشی، استرس فارغ التحصیلی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي
دریافت: 1395/11/1 | پذیرش: 1397/2/29 | انتشار: 1397/12/21
دریافت: 1395/11/1 | پذیرش: 1397/2/29 | انتشار: 1397/12/21
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |