سابقه و اهداف : با وجود مزایای بسیار زیاد آموزش الکترونیکی، بررسی مشکلات آن و ارائه راهکارهایی برای حل این مشکلات نه تنها از مزیت‌های آن نمی‌کاهد بلکه با توجه به ضرورت رویکرد تغییر آموزش سنتی به آموزش الکترونیکی، دانشگاه‌ها را در ادامه گام نهادن به این عرصه استوارتر می‌سازد.

روش‌ بررسی: در این مطالعه توصیفی، 242 نفر از اعضاء هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز به صورت تصادفی انتخاب گردید. ابزار به کار رفته پرسشنامه بررسی مشکلات از دیدگاه آنها بوده که با مراجعه حضوری تکمیل و جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی با نرم افزار SPSS.15 استفاده شد.

یافته‌ها : مشکلات در شش رویکرد و بیست و چهار مورد، طبقه بندی و مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین نمرات رویکرد اداری96/1 ± 18/13، رویکرد الکترونیکی32/2 ± 66/11، رویکرد تعلیمی22/2 ± 39/13، رویکرد اقتصادی09/2 ± 62/9، رویکرد روان‌شناختی و فرهنگی53/2 ± 43/20 و رویکرد اجتماعی و همکاری97/1 ± 09/10 به دست آمد. از نظر امتیاز بیشترین سهم مشکلات مربوط به رویکرد روان‌شناختی و فرهنگی و کم‌ترین سهم مشکلات مربوط به رویکرد الکترونیکی است.

نتیجه‌گیری : اغلب اساتید معتقدند وقت و مهارت کافی را برای تدوین و ارزیابی مواد آموزش الکترونیکی ندارند و همچنین فرهنگ سازی مناسب در این زمینه صورت نگرفته است. در نهایت اساتید نه تنها باید چگونگی تدوین، استفاده از مواد آموزش الکترونیکی را بیاموزند بلکه ضروری است تا با شناخت هرچه بیشتر نقش‌ جدید خود در آموزش الکترونیکی با نوآوری‌های جدید خود آن را محقق سازند.