هدف : تعیین نیازهای آموزشی فارغ التحصیلان دانشکده دندانپزشکی و ارائه نتایج آن به مسئولان آموزش دندانپزشکی

روش تحقیق : این مطالعه به روش توصیفی- مقطعی و با استفاده از شیوه سرشماری انجام گرفت. ابتدا با استفاده از روشهای مصاحبه دلفی، نشست های گروهی با فارغ التحصیلان، مراجعه به برنامه آموزشی دانشکده های دندانپزشکی معتبر پرسشنامه مشتمل به 43 عنوان آموزشی در دو حیطه تئوری وعملی زیر نظر صاحبنظران آموزش دندانپزشکی با مقیاس پنج گانه لیکرت طراحی شد و پس از عودت پرسشنامه اطلاعات حاصله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها : تعداد 70 نفر پرسشنامه ها را پاسخ دادند که 41 نفر مرد و 29 نفر زن بودند. بیشترین نیاز آموزشی در حیطه تئوری و عملی به ترتیب اختصاص به ایمپلنت های دندانی، آشنایی با وسایل و دستگاههای جدید و درمان ناهنجاریهای دندانی با استفاده از ارتودنسی بود. بین نیازهای آموزشی و متغیرهای جنس، سن و سابقه کار رابطه معنی داری وجود نداشت.

بحث : فارغ التحصیلان در مورد بسیاری از عناوین آموزشی نیازهای نسبتاً شدیدی احساس می کردند. این امر به ویژه در مورد عناوین نوین مصداق داشت که نشان دهنده عدم تطابق محتوای آموزشی دندانپزشکی عمومی با پیشرفت های نوین دندانپزشکی و نیازهای جامعه دندانپزشکی است و این امر لزوم تجدید نظر در محتوای آموزشی دندانپزشکی را می رساند.