سابقه و اهداف: جامعه پزشکی نقشی محوری در نظام سلامت کشور ایفا می‌کنند. از این رو بررسی رویکردهای مختلف آموزش پزشکی تأثیر بسزایی در بهبود کیفیت آموزش خواهد داشت. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت آموزش پزشکی جامعه‌نگر از دیدگاه کارورزان پزشکی انجام شد.

روش‌بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی کلیه‌ کارورزان پزشکی که طی سال‌های 90-1386 دوره‌های آموزشی خود را به مدت یک ماه در عرصه آموزش پزشکی جامعه‌نگر گذرانده بودند (175 نفر) انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته با مشاوره‌ی مرکز EDC دانشگاه بود. پایایی ابزار با آلفای کرونباخ 88/0 مطلوب بوده و روایی محتوای آن با نظر 5 نفر از کارشناسان این حیطه، تأیید شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS V15 و با به‌کارگیری آمار توصیفی و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس و فریدمن، تحلیل شد.

یافته‌ها: کارورزان پزشکی وضعیت عرصه را در مقایسه با بیمارستان از نظر کیفیت آموزش (4/42%) و امکان یادگیری مهارت‌های عملی (3/48%) در حد عالی، در مورد تنوع بیماران مراجعه‌ کننده (2/57%) و کیفیت آموزش سطوح پیشگیری (6/55%) خوب و در مورد مدت زمان صرف شده برای بحث در مورد بیماری‌ها در 74% خوب الی عالی توصیف کردند. از میان دلایل تفاوت آموزش در عرصه جامعه‌نگر با بیمارستان، "امکان یادگیری مهارت‌های عملی" از اهمیت بالاتری نسبت به سایر دلایل برخوردار بوده است (05/0P<).

نتیجه‌گیری: در این مطالعه، پاسخگویان، عملکرد آموزشی عرصه جامعه‌نگر را مطلوب ارزیابی کرده و آن را در مقایسه با آموزش بیمارستانی واجد مزایای بیشتری دانسته بودند. بنابراین پیشنهاد می‌شود تقویت مراکز آموزش پزشکی جامعه‌نگر در اولویت سیاست‌گذاری‌های آموزشی قرار گیرد.