دوره 17، شماره 1 - ( بهار 1401 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 14-2 |
برگشت به فهرست نسخه ها
صدیقه نجفی پور* 
، اباذر روستازاه ، رحیم رئوفی ، طاهره رحیمی ، فاطمه نجفی پور ، اسماعیل رعیت دوست ، مرضیه حق بین ، علی دهقانی ، مجید کوثری ، علی خیراندیش ، عاطفه کرم زاده جهرمی
، اباذر روستازاه ، رحیم رئوفی ، طاهره رحیمی ، فاطمه نجفی پور ، اسماعیل رعیت دوست ، مرضیه حق بین ، علی دهقانی ، مجید کوثری ، علی خیراندیش ، عاطفه کرم زاده جهرمی
دانشکده پزشکی، گروه آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران. ، Se_najafipour@yahoo.com
چکیده: (908 مشاهده)
مقدمه: ارزیابی تواناییهایی دانشجویان در زمینه حرفهای بودن، کار گروهی و مهارتهای ارتباطی در محیط بالینی با استفاده از طیفی از ارزیابان مانند آموزشدهندگان، همتایان و خودفراگیران ضروری بهنظر می‌رسد. این مطالعه با هدف مقایسه روش خودارزیابی و ارزیابی همتایان بهعنوان منابع ارزیابی جهت ارزیابی توانمندی بالینی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی 110 دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال تحصیلی 1400-1399 به روش نمونهگیری دردسترس انجام شد. جهت ارزیابی توانمندی بالینی از پرسشنامه روا و پایا شده در چهار حوزه مهارتهای ارتباطی، همکاری با تیم درمان، مدیریت بیمار و مهارتهای عملی استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمونهای تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه تحت نرم افزار SPSS21 صورت پذیرفت.
نتایج: نتایج خودارزیابی نشان داد که دانشجویان در حوزه مهارت عملی (16/3±44/12) خود را توانمندتر اما درحوزه مهارتهای ارتباطی (01/2±96/7) به توانمندی خود امتیاز کمتری اختصاص دادند. نتایج ارزیابی همتایان نشانگر اختصاص بیشترین نمره به حوزه مهارت عملی (44/2±69/12) و کمترین نمره به حوزه همکاری با تیم درمان (96/1±70/7) بود. مقایسه میانگین نمرات خودارزیابی با میانگین نمرات ارزیابی همتایان نشانگر تفاوت معنیدار آماری بود ( 001/0> P).
نتیجه‌گیری: خودارزیابی و ارزیابی همتایان بهعنوان یک روش مکمل، قابل اجرا و در دسترس جهت ارزیابی میزان دستیابی دانشجویان به توانمندیهای مورد انتظار میتوان در نظام ارزشیابی از آموزش بالینی درنظر گرفته شود.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی 110 دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال تحصیلی 1400-1399 به روش نمونهگیری دردسترس انجام شد. جهت ارزیابی توانمندی بالینی از پرسشنامه روا و پایا شده در چهار حوزه مهارتهای ارتباطی، همکاری با تیم درمان، مدیریت بیمار و مهارتهای عملی استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمونهای تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه تحت نرم افزار SPSS21 صورت پذیرفت.
نتایج: نتایج خودارزیابی نشان داد که دانشجویان در حوزه مهارت عملی (16/3±44/12) خود را توانمندتر اما درحوزه مهارتهای ارتباطی (01/2±96/7) به توانمندی خود امتیاز کمتری اختصاص دادند. نتایج ارزیابی همتایان نشانگر اختصاص بیشترین نمره به حوزه مهارت عملی (44/2±69/12) و کمترین نمره به حوزه همکاری با تیم درمان (96/1±70/7) بود. مقایسه میانگین نمرات خودارزیابی با میانگین نمرات ارزیابی همتایان نشانگر تفاوت معنیدار آماری بود ( 001/0> P).
نتیجه‌گیری: خودارزیابی و ارزیابی همتایان بهعنوان یک روش مکمل، قابل اجرا و در دسترس جهت ارزیابی میزان دستیابی دانشجویان به توانمندیهای مورد انتظار میتوان در نظام ارزشیابی از آموزش بالینی درنظر گرفته شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي
دریافت: 1400/10/13 | پذیرش: 1401/1/15 | انتشار: 1401/3/31
دریافت: 1400/10/13 | پذیرش: 1401/1/15 | انتشار: 1401/3/31
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |