دوره 17، شماره 1 - ( بهار 1401 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 86-77 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشجوی کارشناسی ارشد گفتاردرمانی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران ، goli.abaeian76@gmail.com
چکیده: (751 مشاهده)
مقدمه: تعطیلی مدارس و دانشگاههای کشور به دلیل شیوع بیماری کووید 19، سبب شد تا آموزش مجازی از سوی آموزش و پرورش و همچنین آموزش عالی مطرح شود. با توجه به اهمیت آموزش مجازی در پاندمی کرونا، این پژوهش با هدف بررسی عوامل مؤثر بر ارتقا کیفیت آموزش مجازی از دیدگاه اساتید و دانشجویان رشته‌های توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام گرفت.
روش بررسی: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر با حضور 17 نفر از اساتید و 210 نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد در رشته های فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و شنوایی‌شناسی اجرا شد. دادهها با استفاده از پرسشنامهی محقق‌ساخته جمع‌آوری گردید. روایی پرسشنامه با بررسی اساتید متخصص و با تجربه در زمینه آموزش مجازی تأیید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای‌کرونباخ 0.97 تعیین گردید.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که از دیدگاه اساتید تمام ابعاد پرسشنامه جزء عوامل اثربخش بر رشد و ارتقا کیفیت آموزش مجازی محسوب می‌شدند ولی دانشجویان، بعد شفافسازی انتظارات از یادگیرنده را مؤثرترین عامل و بعد کاهش احساس انزوا و ایجاد حس و انگیزه حضور در جامعه یادگیری را کماثرترین عامل برشمردند.
نتیجه‌گیری: باتوجه به شناسایی مهمترین عوامل مؤثر بر اثربخشی آموزش، بهنظر می‌رسد سیاستگذاران حوزه آموزش باید با در نظرگرفتن این عوامل، برنامه‌ریزیهای لازم را انجام دهند و در فراهمکردن شرایط و امکانات لازم جهت ارتقا کیفیت آموزش مجازی فراگیران اهتمام ویژه بورزند.
واژه‌های کلیدی: یادگیری الکترونیکی، آموزش مجازی، کیفیت یادگیری الکترونیکی، اثربخشی آموزش مجازی
روش بررسی: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر با حضور 17 نفر از اساتید و 210 نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد در رشته های فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و شنوایی‌شناسی اجرا شد. دادهها با استفاده از پرسشنامهی محقق‌ساخته جمع‌آوری گردید. روایی پرسشنامه با بررسی اساتید متخصص و با تجربه در زمینه آموزش مجازی تأیید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای‌کرونباخ 0.97 تعیین گردید.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که از دیدگاه اساتید تمام ابعاد پرسشنامه جزء عوامل اثربخش بر رشد و ارتقا کیفیت آموزش مجازی محسوب می‌شدند ولی دانشجویان، بعد شفافسازی انتظارات از یادگیرنده را مؤثرترین عامل و بعد کاهش احساس انزوا و ایجاد حس و انگیزه حضور در جامعه یادگیری را کماثرترین عامل برشمردند.
نتیجه‌گیری: باتوجه به شناسایی مهمترین عوامل مؤثر بر اثربخشی آموزش، بهنظر می‌رسد سیاستگذاران حوزه آموزش باید با در نظرگرفتن این عوامل، برنامه‌ریزیهای لازم را انجام دهند و در فراهمکردن شرایط و امکانات لازم جهت ارتقا کیفیت آموزش مجازی فراگیران اهتمام ویژه بورزند.
واژه‌های کلیدی: یادگیری الکترونیکی، آموزش مجازی، کیفیت یادگیری الکترونیکی، اثربخشی آموزش مجازی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي
دریافت: 1400/8/4 | پذیرش: 1401/1/16 | انتشار: 1401/3/31
دریافت: 1400/8/4 | پذیرش: 1401/1/16 | انتشار: 1401/3/31
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |