دوره 16، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
جلد 16 شماره 4 صفحات 256-244 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، khademrm@mums.ac.ir
چکیده: (1169 مشاهده)
مقدمه: لازمه برون‌رفت و ارائه راهحل جهت رفع هر مشکلی ابتدا شناخت آن مسأله و بررسی عوامل مؤثر بر آن موضوع است، از این جهت بررسی تفصیلی عوامل تنشزا می‌تواند ما را در ارتقا کیفیت آموزشی و ارتقا بهداشت روان دانشجویان یاری کند.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 1400-1399 انجام شد. از دانشجویان پزشکی در حال تحصیل در تمام مقاطع به صورت دردسترس نمونه‌گیری شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد MSSQ بود که مشتمل بر 20 سؤال در 6 بعد می‌باشد: استرسهای مرتبط با مسائل آکادمیک، استرسهای درونفردی و بینفردی، استرسهای آموزش و یادگیری، استرسهای اجتماعی، استرسهای میل و اشتیاق، استرسهای فعالیت گروهی.
نتایج: تعداد 463 دانشجو در این پژوهش شرکت کردند. 4/51 درصد (236 نفر) از شرکت‌کنندگان مرد بودند. وضعیت عوامل تنشزا در 49 درصد از دانشجویان زیاد/ شدید بود. بیشترین عامل تنشزا متعلق به بعد استرسهای مرتبط با مسائل آکادمیک (5/63 درصد) و کمترین عامل تنشزا استرسهای مرتبط با میل و اشتیاق بود (8/20 درصد). ارتباط معنی‌داری در میزان استرس کل با جنسیت (در خانم‌ها بیشتر از آقایان) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه تقریباً نیمی از دانشجویان از نظر عوامل تنشزا در وضعیت زیاد/ شدید می‌باشند، لذا آموزش مؤثر به دانشجو برای مدیریت تنش و ارتقای مهارت‌هایی در جهت کاهش تنش (مثلاً برگزاری کارگاه‌های آموزشی) ضروری به نظر می‌رسد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 1400-1399 انجام شد. از دانشجویان پزشکی در حال تحصیل در تمام مقاطع به صورت دردسترس نمونه‌گیری شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد MSSQ بود که مشتمل بر 20 سؤال در 6 بعد می‌باشد: استرسهای مرتبط با مسائل آکادمیک، استرسهای درونفردی و بینفردی، استرسهای آموزش و یادگیری، استرسهای اجتماعی، استرسهای میل و اشتیاق، استرسهای فعالیت گروهی.
نتایج: تعداد 463 دانشجو در این پژوهش شرکت کردند. 4/51 درصد (236 نفر) از شرکت‌کنندگان مرد بودند. وضعیت عوامل تنشزا در 49 درصد از دانشجویان زیاد/ شدید بود. بیشترین عامل تنشزا متعلق به بعد استرسهای مرتبط با مسائل آکادمیک (5/63 درصد) و کمترین عامل تنشزا استرسهای مرتبط با میل و اشتیاق بود (8/20 درصد). ارتباط معنی‌داری در میزان استرس کل با جنسیت (در خانم‌ها بیشتر از آقایان) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه تقریباً نیمی از دانشجویان از نظر عوامل تنشزا در وضعیت زیاد/ شدید می‌باشند، لذا آموزش مؤثر به دانشجو برای مدیریت تنش و ارتقای مهارت‌هایی در جهت کاهش تنش (مثلاً برگزاری کارگاه‌های آموزشی) ضروری به نظر می‌رسد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |