مقدمه: با توجه به اهمیت تاب‌آوری تحصیلی در زندگی تحصیلی دانشجویان، هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی مقیاس تاب‌آوری تحصیلی در دانشجویان کارشناسی دانشگاه¬های شهر اهواز بود.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی از نوع روان‌سنجی ابزار، تعداد 306 دانشجوی کارشناسی دانشگاه‌های شهر اهواز (علوم پزشکی جندی ‌شاپور، شهید چمران اهواز، آزاد اسلامی) در سال تحصیلی 1399-1398 به شیوه نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به مقیاس تاب‌آوری تحصیلی کسیدی و مقیاس اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران پاسخ دادند. پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، روایی همگرا با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی محاسبه شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS-23 و AMOS-21 تحلیل شدند.
نتایج: تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص X2/df برای ساختار سه عاملی، 89/1 است و شاخص‌های برازندگی مدل رضایت‌بخش و قابل قبول بودند. پایایی برحسب ضریب آلفای کرونباخ برای تاب‌آوری تحصیلی 85/0 گزارش شد (پشتکار= 75/0، تأمل و کمک طلبی انطباقی= 76/0، عاطفه منفی و پاسخ هیجانی= 78/0). همچنین بین تاب‌آوری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی همبستگی مثبت و معنی¬دار وجود دارد و روایی همگرا تائید می¬شود (35/0r= ).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، مقیاس تاب‌آوری تحصیلی ابزاری مناسب با خصوصیات روان‌سنجی قابل‌ قبول برای سنجش تاب‌آوری تحصیلی در دانشجویان ایرانی است و می¬توان دانشجویانی که از تاب¬آوری تحصیلی پایین¬تری برخوردار هستند را تشخیص داد و اقدامات روانشناختی مناسب برای آن¬ها اتخاذ شود.

واژه‌های کلیدی: تاب‌آوری تحصیلی، پایایی، روایی، دانشجو.

متن کامل [PDF 819 kb]   (633 دریافت)