دوره 14، شماره 2 - ( تابستان 1398 )                   جلد 14 شماره 2 صفحات 122-110 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، قطب علمی آموزشی مدیریت سلامت ایران، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، Derakhshani.mhc@gmail.com
چکیده:   (4298 مشاهده)
مقدمه: اقدام پژوهی یکی از مهمترین روش¬های ارتقای آموزش پزشکی می¬باشد. هدف مطالعه حاضر ارتقای وضعیت کارآموزی در عرصه 1 دانشجویان مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز با رویکرد اقدام پژوهی می¬باشد.
روش بررسی: این اقدام پژوهی به روش تلفیقی (کمی-کیفی) با استفاده از مدل شش مرحله¬ای سیمونز (1995) اجرا شده است. داده¬های کیفی با مصاحبه و بحث گروهی متمرکز و داده¬های کمی با پرسشنامه روا و پایا جمع آوری گردید. گروه هدف دانشجویان مدیریت خدمات بهداشتی درمانی ورودی سال 1395 (17 نفر) بودند، همچنین گروه مقایسه نیز دانشجویان مدیریت خدمات بهداشتی درمانی ورودی سالهای1393 و 1394 (28 نفر) بودند. داده¬های کیفی (نقاط قوت و ضعف) به روش تحلیل محتوایی و داده¬های کمی (رضایتمندی) با آزمون تی مستقل در با نرم افزارSPSS:16  تحلیل شدند.
نتایج: 14 مشکل شناسایی گردید که برای 11 مورد مداخلاتی اجرا گردید. مهمترین نقاط قوت کارآموزی شامل: برنامه ریزی منظم، شیوه ارزیابی و نمره دهی مناسب، مهارت خوب مربیان و توجه به مباحث مدیریتی بود. مهمترین ضعف¬های آن نیز ضعف هماهنگی و مشکلات در برخی از سرفصل¬های کارپوشه بود. نتایج ارزیابی کمی بهبود را در تمامی آیتم¬های پرسشنامه نشان داد. در حالت کلی %6/20 افزایش در میانگین رضایت دانشجویان ورودی سال 1395 (گروه مداخله) در مقایسه با گروه مقایسه مشاهده گردید (1/80 در مقایسه با 1/60) که از لحاظ آماری معنی دار بود (0.05>p-value).
نتیجه‌گیری: اقدام پژوهی حاضر توانست بطور قابل توجهی کیفیت برگزاری کارآموزی را اتقاء بخشد. با این وجود توصیه می¬شود در سالهای آتی مداخلات دیگری با هدف ارتقای هرچه بیشتر کیفیت برگزاری کارآموزی اجرا شوند.
واژه‌های کلیدی: اقدام پژوهی،آموزش پزشکی، کارآموزی، ارتقای کیفیت
 
متن کامل [PDF 954 kb]   (1081 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آموزش پزشكي
دریافت: 1397/12/9 | پذیرش: 1398/2/22 | انتشار: 1398/5/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.