دوره 13، شماره 3 - ( فصل پاییز 1397 )
جلد 13 شماره 3 صفحات 251-238 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دستیارتخصصی بیماری های داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، Saeed.Pourhassan@gmail.com
چکیده: (7324 مشاهده)
چکیده
مقدمه: اگرچه منتورینگ به عنوان عاملی موثر در آموزش مهارت¬ها و رشد حرفه¬ای در محیط¬های بالینی محسوب می¬شود، اما هنوز بسیاری از مراکز از این مهم بی¬بهره اند. در راستای برنامه¬ریزی برای راه¬اندازی منتورینگ بالینی برای دستیاران دانشگاه علوم پزشکی تهران، این مطالعه مروری با هدف بررسی برنامه های موجود و اهداف آن¬ها، تاثیرات آن¬ها و بررسی نکات کاربردی در طراحی و اجرای برنامه های مشابه می باشد.
روش بررسی: این مطالعه به روش مروری و با استفاده از جستجوی کلمات کلیدی "Mentoring or Coaching or Mentor or Mentee or Mentorship or Mentoring Program" و "Medical student" و "Clinical Education" در پایگاه داده Pubmed از مقالات انتشار یافته در سال 2000 تا 2015 انجام شد که در جستجوی اولیه 664 مقاله بازیابی شدند که درنهایت 15 مقاله وارد مطالعه شدند.
نتایج: در این بررسی 15 مطالعه ارزیابی شد که این برنامه‌ها با اهداف آموزش مهارت‌های بالینی و اصول حرفه‌ای، آشنایی با آینده شغلی، بهبود شرایط سلامت جسمی- روحی، علاقه‌مند کردن دانشجویان به رشته‌های تخصصی، افزایش تعداد مقالات و فعالیت‌های تحقیقاتی و ایجاد الگوسازی اجرا شدند.
در طراحی برنامه‌های بررسی‌شده، در انتخاب منتور، سن و جنسیت، علاقه و داوطلب بودن فرد و پیشینه علمی خوب از معیارهای انتخاب بوده‌اند. جورسازی منتور و منتی از طریق پروفایل حاوی مسیر حرفه‌ای و تحصیلی، اولویت‌های زندگی و کاری و علاقه‌مندی‌های خارج از کار توسط سیستم صورت گرفته و در برخی موارد منتی‌ها خود منتور خود را انتخاب کرده بودند. آموزش منتورها از طریق کتابچه‌ها یا با برگزاری کارگاه‌های با محتوای منتورینگ، لیدرشیپ و چگونگی ایجاد تیم انجام شد.
در اجرا، پایش برنامه‌ها در برخی توسط اعضای دانشکده و از طریق منتی‌ها و در موارد دیگر از طریق منتورها به‌صورت حضوری، تلفنی یا پرسشنامه صورت پذیرفت. در این برنامه‌ها، برای حفظ منتورها علاوه بر تشویق مالی از تشویق تحصیلی (به‌صورت ارتقای تحصیلی یا دوره‌های فلوشیپ برای منتورهای دستیار) استفاده شده است. در ارزشیابی برنامه‌ها از روش‌های کمی و کیفی (مصاحبه و گروه متمرکز) استفاده شده است. این مطالعات نشان داد علت موفقیت برنامه‌های منتورینگ بالینی خود را در توانمندسازی منتورها، روش‌های انگیزشی مؤثر برای منتورها و منتی‌ها برای ایجاد رابطه منظم، پایش منظم عملکرد منتورها و حمایت¬های مالی و حرفه‌ای از منتورها، حفظ یک منتور برای مدت تحصیل برای هر فرد، ایجاد فرهنگ منتورینگ، ایجاد شبکه بین افراد برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و استفاده از حمایت اساتید باتجربه است.
نتیجه‌گیری: برنامه‌های منتورینگ از علل رشد حرفه‌ای دانشجویان پزشکی شناخته می‌شوند که توصیه می‌شود در دانشکده‌های پزشکی اجرا شوند. این برنامه‌ها باید به‌صورت هدفمند برگزارشده و همواره مورد ارزشیابی قرار گیرند. همچنین در طراحی این برنامه‌ها علاوه بر پیشرفت منتی، باید پیامدهای مفیدی نیز برای منتور در نظر گرفته شود. با بررسی دقیق برنامه‌های مختلف و گزارش آن‌ها، می‌توان گام‌های مؤثری در طراحی برنامه‌های آتی برداشت.
واژه‌های کلیدی: منتورینگ، آموزش پزشکی، دانشجوی پزشکی، دانشکده
نوع مطالعه: مروري |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي
دریافت: 1397/2/31 | پذیرش: 1397/4/23 | انتشار: 1397/9/26
دریافت: 1397/2/31 | پذیرش: 1397/4/23 | انتشار: 1397/9/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |