سابقه و اهداف: آینده غیرقطعی است و ما به راهبردی تا حد امکان آینده‌گرا نیازمندیم. با یک بازبینی گسترده روندهای جهانی، سرعت فزاینده تغییرات محسوس است. اگر دانشگاه‌ها همچنان به صورت سنتی اداره شوند، نمی‌توانند به صورت سریع و خلاقانه نسبت به نیازهای آینده عکس‌العمل نشان دهند. از این رو آن‌ها بایستی مجهز به زیرساختارها، بسترها و اندیشه‌های آینده‌گرایانه باشند تا به شیوه‌ای کنش‌گرانه و پیش‌دستانه به پیشواز تغییر بشتابند و حتی خود، عامل و کنشگر تغییرات باشند. لذا هدف ما در این تحقیق طراحی مدل ابعاد و مؤلفه های آینده­گرایی است.

روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع کیفی است که به منظور طراحی و تبیین مدل سازمان آینده‌گرا صورت گرفته است. در این تحقیق برای مشخص کردن ابعاد و مؤلفه‌های سازمان آینده‌گرا از شیوه تم گذاری استفاده شده که در حوزه ادبیات به بیش از 30 منبع مراجعه شد و در روش مصاحبه‌های اکتشافی از 18 خبره نظرسنجی شده است، که محاسبه پایایی آن‌ها، با روش توافق درون موضوعی با محاسبه ضریب فای، انجام شد.

یافته‌ها: با توجه به مصاحبه‌های اکتشافی و ادبیات موجود، 38 مؤلفه با ضریب فای بالای 80 درصد بین محقق و دو همکار متخصص، شناسایی گردیدند که در 8 بعد با توافق 100 درصد طبقه‌بندی شدند.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های تحقیق، یک سازمان آینده‌گرا و به طور اخص یک دانشگاه آینده‌گرا بایستی آینده‌نگر، نسبت به محیط هوشیار، در برابر تغییرات چابک و چند چهره، متوجه به ارزش‌های آتی ذی نفعان، دارای فرهنگ آینده‌گرا و افرادی با ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت و دانش‌مدار باشد.