مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تحلیل محتوای مقالات داخلی و خارجی انجام شده در زمینه منتورینگ اعضای هیئت علمی جهت ارائه الگویی برای ارتقاء سرمایه‌ انسانی اعضای هیئت ‌علمی در دانشگاه‌های علوم پزشکی می‌باشد.
روش بررسی: این پژوهش با استفاده از مرور سنتزپژوهی (راهبرد فراترکیب) تدوین شده ‌است. بنابراین پس از طراحی پرسش‌‌های پژوهش (مولفه‌های اصلی الگو منتورینگ اعضای هیئت ‌علمی چیست؟؛ عوامل مؤثر بر الگوی منتورینگ اعضای هیئت ‌علمی کدام‌اند؟؛ ویژگی‌های اصلی اعضای هیئت‌ علمی منتور و منتی چیست؟؛ چالش‌های منتورینگ اعضای هیئت‌ علمی کدام‌اند؟) با استفاده از راهبرد مرور نظام‌مند جستجوی مقالات در‌‌بازه زمانی (1399-1390) (2020-2000) به زبان فارسی و انگلیسی در پایگاه‌های اطلاعاتی Magiran SID, Ensani, Noormags, sciencedirect, Eric, Sage, با کلیدواژه‌های‌ منتورینگ اعضای هیئت ‌علمی (Mentoring faculty members) و منتورینگ در آموزش عالی (Mentoring in higher education) انجام شد. در نهایت از میان 73 پژوهش پس بررسی 38 پژوهش به تحلیل نهایی راه یافتند.
نتایج: یافته‌ها در پاسخ به پرسش اول، با 5 مقوله فرعی (برنامه‌ریزی منظم  قبلی، آماده‌سازی، اجرای صحیح، پس‌خوراند نظام‌مند و مدیریت نتایج) در پاسخ به پرسش دوم، در 3 مقوله فرعی (توسعه ظرفیت‌های تشویقی، همکنشی مؤثر، علایق و انتظارات مشترک منتور و منتی) در پاسخ به پرسش سوم، با 3 مقوله فرعی ثانویه (ویژگی‌های شخصیتی منتی، ویژگی‌های تخصصی منتی و ویژگی‌های شناختی منتی) و ویژگی‌های اعضای هیئت ‌علمی منتور شامل 5 ویژگی (ویژگی‌های شخصیتی منتور، ویژگی‌های تخصصی منتور، خدمات مشاوره‌ای، توانمندسازی پژوهشی و توانمندسازی آموزشی) طبقه‌بندی شدند. در پاسخ به پرسش چهارم، با 6 مقوله فرعی (تعاملات نامناسب، ضعف عملکرد منتی، ضعف عملکرد منتور، ناآشنایی با هنجارهای دانشگاهی، مدیریت ناکارآمد، فقدان برنامه‌ریزی) طبقه‌سازی شدند.
نتیجه‌گیری: باتوجه به اهمیت برنامه‌های منتورینگ در توسعه سرمایه ‌انسانی اعضای هیئت ‌علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی بایسته است مولفه‌های شناسایی شده مورد توجه مدیران نظام آموزش‌عالی سلامت برای بهبود عملکرد اعضای هیئت‌ علمی مورد توجه قرار گیرد.



 

واژه‌های کلیدی: منتورینگ، توسعه اعضای هیئت ‌علمی، توسعه سرمایه‌ انسانی اعضای هیئت علمی، توانمندسازی اعضای هیئت ‌علمی

متن کامل [PDF 519 kb]   (786 دریافت)