مجله توسعه و آموزش پزشکی

مقدمه: اخلاق حرفه ای ارزش ها ، اصول و هنجارهای حاکم  بر رفتار حرفه است. به مقتضای هر حرفه  هر شغل مسئولیت‌های ویژه ای دارد. مربیان و اساتید با ارائه بازخوردهای مؤثر در بهبود سطح خودکارآمدی دانشجویان تاثیر می‌گذارند و با تاکید بر جنبه‌های تکنیکی و حرفه ای، پاسخگوی نیاز فراگیران و الگوی آنان محسوب می‌شوند. مطالعه حاضر با توجه به حساسیت حرفه مامایی در ارتقا سلامت جامعه با هدف  تعیین ارتباط اخلاق حرفه ای تدریس اساتید از دیدگاه دانشجویان مامایی با خودکارآمدی دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد.

روش بررسی: مطالعه از نوع  توصیفی به روش مقطعی بوده و در سال  1394 در دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد  انجام شد. کلیه دانشجویان مامایی ترم 3 و بالاترشاغل به تحصیل در مقطع کارشناسی (97 نفر)، پرسشنامه اخلاق حرفه ای تدریس و خودکارآمدی  شرر رواو پایا را تکمیل نمودند. اطلاعات با آزمون‌های آمار توصیفی و تحلیلی با نرم افزار آماری SPSS ویرایش 18 تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی دانشجویان مامایی 09/26±1/55 و اخلاق حرفه ای تدریس اساتید 8/44±61/82 بود.. بنا‌بر‌این با بالا رفتن نمره اخلاق حرفه ای تدریس اساتید، خودکارآمدی دانشجویان مامایی افزایش (Y= 93/68+ 0/321 X) می‌یابد. بین نمره خودکارآمدی دانشجویان و ویژگی شخصیتی اساتید و اشراف آنان بر محتوی درسی، تسلط بر روش‌های تدریس و رعایت قوانین آموزشی ارتباط معنی‌دار آماری وجود دارد و بین شناخت ابعاد مختلف یادگیرنده، ارزشیابی استاندارد و خودکارآمدی دانشجویان ارتباط آماری مشاهده نشد اما در کل بین خودکارآمدی دانشجویان و اخلاق حرفه ای تدریس اساتید ارتباط آماری معنی‌دار مشاهده شد. بین نمره خودکارآمدی دانشجویان و سن، معدل، محل سکونت ارتباط معنی‌دار آماری مشاهده شد. اما بین متغیرهای ترم تحصیلی دانشجویان، وضعیت تاهل آنان و خودکارآمدی ارتباط معنی‌دار آماری مشاهده نشده است.

نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط اخلاق حرفه ای تدریس اساتید و خودکارآمدی دانشجویان ضروری است، اساتید هر چه بیشتر مولفه‌های اخلاق حرفه ای را رعایت نمایند.